Εκλογικό παραμύθι (αφιερωμένο στους εν απογνώσει ψηφοφόρους)
Μια φορά κι έναν καιρό, Μάιος ήτανε, θαρρώ, ήρθε ο καιρός των εκλογών στο μαντρί των (κάπως ισχνών ομολογουμένως) αγελάδων... Η Μπενίτα , που δυόμισι χρόνια περίμενε τη στιγμή των εκλογών, μια τροφαντή αλλά ζωηρή αγελαδίτσα (με 80% λιπαρά), ήταν μάλλον βεβαία ότι θα ερχόταν δεύτερη, μια και η προκάτοχός της (εξοστρακισθείσα εκ του μαντρίου, τώρα έκανε αμέριμνη ράφτινγκ) τα είχε κάνει τόσο πολύ μαντάρα σε τόσο λίγο χρόνο, αλλά σου λέει, δε βαριέσαι, υπομονή έχουμε, θά ‘ρθει κι η δικιά μου η σειρά... Κι είχε από πάνω και την μεγάλη της αντίπαλο, τη Σαμαρίκα , μια διοπτροφόρο ένεκα αστιγματισμού αγελάδα κάπως πιο σικάτη, που χρόνια και ζαμάνια περίμενε το παραμικρό στραβοπάτημα των αντιπάλων της για να τους βουτήξει τα κλειδιά της καλύβας με το σανό. Δεν ήταν μονάχα οι δυο τους που καλόβλεπαν την προεδρία. Ξαφνικά, στην αναμπουμπούλα μαζεύτηκαν πάρα πολλές επίδοξες αρχηγίνες: Η Ρούσσα , μια κοκκινοτρίχα και μονίμως νευριασμένη αγελάδα, μουγκάνιζε και απεργούσε γενικώς και συ