90 χρόνια μετά το 1922: Μνήμη γενοκτονίας του μικρασιατικού ελληνισμού
Οι περισσότεροι από όσους παρευρισκόμαστε εδώ πιστεύω ότι θυμόμαστε μια ιδιαίτερη εκπομπή του κρατικού ραδιοφώνου, που παιζόταν μετά το μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων. Ήταν οι «Αναζητήσεις του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού». Ανάμεσα στις δεκάδες σύντομες ανακοινώσεις ανθρώπων που αναζητούσαν συγγενείς τους, υπήρχαν κάποιες που μου έχουν εντυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη: Πρόκειται για ανθρώπους που αναζητούσαν αδέλφια, γονείς και συγγενείς από τις φοβερές μέρες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ήταν μέσα της δεκαετίας του 1980. Περισσότερα από εξήντα χρόνια είχαν περάσει, τότε, κι όμως ακόμη υπήρχαν άνθρωποι που είχαν ακόμη μέσα τους την ελπίδα να μάθουν κάτι για τους αγαπημένους τους, που τους αποχωρίστηκαν με βίαιο τρόπο μέσα σε μερικές μόνο στιγμές, στο τέλος του καλοκαιριού του 1922. Καθεμιά απ’ αυτές τις ανακοινώσεις έκρυβε και μια μικρή ιστορία από εκείνες τις δεκάδες χιλιάδες που συνθέτουν την εικόνα της μεγαλύτερης ανθρωπιστικής καταστροφής που γνώρισε ο Ελληνισμός, ίσως σε ολό