Elias' words

Η ταυτότητα της παράστασης Αντον Τσέχωφ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ˜ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ, ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1994 – 1995 Μετάφραση: Αλέξανδρος Ίσαρης – Γιώργος Δεπάστας. Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς (συνεργασία: Στάθης Λιβαθηνός, βοηθός σκηνοθέτη: Ορσία Σοφρά) Σκηνογραφία: Θάλεια Ιστικοπούλου. (βοηθός: Βίκυ Κούμπου) Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ. (βοηθός: Κατερίνα Μωραϊτου) Μουσική: Γιώργος Κουμεντάκης. (Μουσ. Διδασκαλία: Μάρτα Κυριάκη) Φωτισμοί: Παύλος Χατζηπαύλου.

Το "Έχω απόψε ραντεβού", εμπνευσμένο από το ομώνυμο τραγούδι, ανέβηκε στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του 2017, στο Λυκιαρδοπούλειο Θέατρο του Βαλλιανείου Γενικού Λυκείου Κεραμειών, σε επιμέλεια του φιλολόγου Θανάση Κεφάλα και της αφεντιάς μου. ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ Μίλτος, κομψός ευγενής κύριος ............ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΤΑΚΗΣ Τάκης, σπορτίφ, νευρικός κύριος ................. ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ Σούλα, νεαρά σε δίλημμα ....................... ΟΡΛΑ ΓΚΡΕΪΣ ΘΟΥΕΪΤΣ Εξωτερικός χώρος. Ο Μίλτος σε μια γωνία και ο Τάκης σε μια άλλη γωνία, περιμένουν την κοπέλα τους, που τους έχει στήσει στο ραντεβού. Ο Μίλτος είναι πιο επίσημα ντυμένος για ραντεβού, ο Τάκης είναι πιο σπορ, πιο κάγκουρας. Ο Μίλτος φαίνεται πιο ψύχραιμος, περιμένει υπομονετικά, αν και φαίνεται κουρασμένος από την αναμονή, μάλλον πονάει η μέση του, αλλά υπομένει. Ο Τάκης φαίνεται πιο ανυπόμονος και νευριασμένος, στριφογυρίζει, κοιτάει το ρολόι του, παίρνει στο κινητό, φαίνεται να μην του απαντά κανείς, γράφε

Θα τους δεις σε όλους τους τουριστικούς προορισμούς στις αρχές του Σεπτέμβρη, όταν το μεγάλο πόπολο έχει φύγει. Αυτοί τότε έρχονται. Σαν πρόσφυγες κουβαλούν βαλίτσες με ρούχα, βιβλία, τα απολύτως απαραίτητα κουζινικά, το λαπτοπάκι τους. Είναι οι άστεγοι του Σεπτέμβρη. Έχουν ήδη ψάξει στο διαδίκτυο, σε μεσιτικά, τηλεφωνώντας και δεν έχουν βρει τίποτα. Γυρίζουν με τ’ αμάξι, με το παπί, ή με τα πόδια από κολώνα σε κολώνα ψάχνοντας εκείνες τις κίτρινες χάρτινες πινακίδες με τα κόκκινα γράμματα «Ενοικιάζεται». Θα πάρουν τηλέφωνα. Θα χτυπήσουν πόρτες. Οι πόρτες θα κλείσουν στα μούτρα τους. Δεν βρίσκουν τίποτα. Το σπίτι είναι κλεισμένο όλο τον Σεπτέμβρη, με βραχυχρόνιες μισθώσεις (βλέπε airbnb, booking και δεν συμμαζεύεται). Ίσως και πρώτες μέρες του Οκτώβρη να μην μπορούμε. Α, και δεν νοικιάζουμε ολοχρονικά. Ιούνιο θα φύγετε. Όχι Ιούνιο, Μάιο. Έχει ανοίξει η σεζόν και μας το ζητάνε στο ίντερνετ από νωρίς. Αλλά… καλύτερα όχι, όχι. Δεν το νοικιάζω. Τέσσερις μήνες το καλοκαίρι βγάζω τα λεφ

Δεν θα μιλήσω ως κοινωνικός επιστήμονας εδώ. Θεωρώ τον εαυτό μου εκ των πραγμάτων πιο κοντά στην ιστορία και τη φιλολογία, κι ας «απαγορεύεται» να τις διδάσκω. Τα Λατινικά είχαν πεθάνει πολύ πριν καταργηθούν ως εξεταζόμενο μάθημα. Στείρα αποστήθιση της μετάφρασης σπαραγμάτων με τη λογική του αναγνωστικού, γραμμένου 40 χρόνια πριν, λίγη γραμματική και συντακτικό, κι όξω από την πόρτα. Στη Γ΄ Λυκείου αυτά. Στη Νομική Σχολή, ουδέποτε χρειαστήκαμε τις γνώσεις των λατινικών του Λυκείου για να μάθουμε τη νομική ορολογία. Αντιθέτως, νιώθαμε ότι εξεταστήκαμε σε μαθήματα που ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση είχαν με το αντικείμενό μας. Στη Φιλοσοφική (δύο εξάμηνα λατινικών στο Θεατρικών Σπουδών, από το Φιλολογίας, περισσότερα από πολλά τμήματα Φιλοσοφικών Σχολών) Ο καθηγητής μπαίνει, μιλάει λατινικά, κάνει το κομμάτι του, φεύγει. Κάγκελο εμείς. Ο άλλος διαβάζει τη μετάφρασή του χωρίς να μας κοιτάει καν στα μάτια. Στην «κορωνίδỨΦιλοσοφική Αθηνών. Μίσησα την Αινειάδα, μίσησα και τον Σενέκα.

Το μικρό αυτό μονόπρακτο παίχτηκε από τους μαθητές του Βαλλιανείου Γενικού Κεραμειών στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του 2017, με τη φροντίδα του φιλολόγου Θανάση Κεφάλα και της αφεντιάς μου. ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ Μαριάντζελα Λεβέντη: Χήρα μεγαλοϊδιοκτήτη μπουτίκ ψαριών: ΡΟΖΑ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΥ Φάνης Λεβέντης: Ο αδικοχαμένος ψαρέμπορας : ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Σίσσυ Λεβέντη, νεανίζουσα σπορτίφ θεία , ΕΥΘΥΜΙΑ ΓΑΒΡΙΕΛΑΤΟΥ Η Μαριάντζελα στο γραφείο της. Έχει πολλή δουλειά, μελετάει χαρτιά, χτυπάει σταθερό, χτυπάει κινητό, μιλάει στο σκάιπ. ΜΑΡΙΑΝΤΖΕΛΑ: Μάλιστα, μάλιστα! Of course! Μα τι λέτε καλέ; Οι μαρίδες μας είναι οι καλύτερες παγκοσμίως. Ωρεβουάρ. (σηκώνει το τηλέφωνο), Μάλιστα, μάλιστα, πώς το είπατε το διαφημιστικό; «Η δική μας η μαρίδα δεν είναι μισή μερίδα, είναι viral είναι trendy η μαρίδα του Λεβέντη». Ωραίο ακούγεται… Μια διόρθωση παρακαλώ… Η μαρίδα ΤΗΣ Λεβέντη… Ναι… ευχαριστώ, ευχαριστώ, να είστε καλά…. Ναι… προχθές είχαμε τα σαράντα… Μην ανησυχείτε. Η εταιρεία είναι σε ασφαλ

"Οι κουτσομπόλες" πρωτοπαίχτηκαν στο Βαλλιάνειο Λύκειο Κεραμειών στη γιορτή των Χριστουγέννων του 2017, από τη θεατρική ομάδα του Λυκείου, υπό την επίβλεψη του φιλόλογου Θανάση Κεφάλα και της αφεντιάς μου. ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ Λέλα, μεγαλοκοπέλα εισοδηματίας: Αλεξάνδρα Λιναρδάτου Φώφη, νοικοκυρά σε απόγνωση: Ιζόλδη Τζάκη Η σκηνή στο σπίτι της Λέλας. Πίνει καφέ, κοιτάζει τηλεόραση, ξεφυλλίζει περιοδικό. Κοιτάει το ρολόι της. ΛΕΛΑ: Μα της είχα πει, τέσσερις και μισή! Μα πού είναι αυτό το Φωφάκι; Για να μπω στο φέισμπουκ να δω… (Παίρνει το κινητό) Νάτη, μέσα είναι… (Πληκτρολογεί). Μω-ρή, τι κά-νεις, το-ση ώ-ρα με-σα; Έ-λα, σου έ-χω νέ-α… πού είναι το χαμογελάκι… Αποστολή. Άιντε… Άιντε, δες το, άχρηστη, μου ήθελες και σμάρτφον, δεν ξέρεις ούτε την τοστιέρα να ανάβεις.  (Χτυπάει το κουδούνι) ΛΕΛΑ: Ήρθε επιτέλους! Άντε, να μάθουμε και κανένα νέο. Έρχομαι αγάπη μου, έρχομαι!! (Ανοίγει την πόρτα, μπαίνει η Φώφη) ΦΩΦΗ: Λέλα μου, αγάπη μου, ματς, μουτς!