Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2013

Το ξεχασμένο θεατρικό έργο του Γεράσιμου Μοσχόπουλου

Εικόνα
Ο Γεράσιμος Μοσχόπουλος ήταν ο προηγούμενος από μένα διευθυντής της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης. Δεν πρόλαβα βέβαια να τον γνωρίσω, μια και πέθανε το 1974, τη χρονιά που εγώ γεννήθηκα. Μέχρι το 2000, που ξεκίνησα να δουλεύω στη Βιβλιοθήκη, η θέση παρέμενε κενή. Οι γηραιότεροι αναγνώστες θυμούνταν και μου περιέγραφαν την πραγματικά απέραντη (όχι αδικαιολόγητη, για μένα) αγάπη του για τη Βιβλιοθήκη.

Ιφιγένεια εν... Βουκουρεστίω

Εικόνα
[Δημοσιεύτηκε με τον τίτλο "Ρουμανία 1871: Ένας κεφαλονίτης μεταφράζει Ρακίνα στα ελληνικά και οραματίζεται την Ένωση της Ευρώπης" στο περιοδικό   Πόρφυρας, αρ. 114, Ιαν.-Μαρ. 2005, σσ. 711-722 ]             Στην επτανησιακή συλλογή της Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης Αργοστολίου φιλοξενείται η αυτοτελής έκδοση της τραγωδίας Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Jean Racine, μεταφρασμένης στα ελληνικά από τον κεφαλονίτη Παναγιώτη Πανά (1832-1896), που τυπώθηκε στο Βουκουρέστι το 1871 [1] .

Κεφαλονίτικος λόγος στα Βαλκάνια: Ο Παναγιώτης Πανάς στη Ρουμανία

Εικόνα
Ο Παναγιώτης Πανάς (1832-1896), δημοσιογράφος, λογοτέχνης, μεταφραστής αλλά και πολιτικός οραματιστής, είναι ένας από τους πολλούς Κεφαλονίτες, οι οποίοι, κατά τη διάρκεια του 19 ου αιώνα μετακινούνται στα διάφορα οικονομικά κέντρα του μείζονος Ελληνισμού, σε ολόκληρη τη Βαλκανική και την Ανατολική Μεσόγειο. Όπως μας αποκαλύπτει η Ερασμία–Λουίζα Σταυροπούλου στη μονογραφία της για τον Πανά («Παναγιώτης Πανάς, ένας ρομαντικός», εκδ. Επικαιρότητα, Αθήνα 1987)  είναι χαρακτηριστικό ότι ο ανήσυχος και ρομαντικός Κεφαλονίτης έχει ήδη  ταξιδέψει στα νεανικά του χρόνια, τη δεκαετία του 1850, στη Μάλτα, τη Σικελία, την Κάτω Ιταλία, την Κωνσταντινούπολη, και έχει πραγματοποιήσει την πρώτη του επίσκεψη στη Ρουμανία. Πηγαίνει επίσης, πριν την Ένωση, στην Αθήνα, και απελαύνεται μάλιστα από το ελληνικό κράτος για τις ιδέες του, ενώ κάνει και ένα σύντομο πέρασμα από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, το 1865. Η μεγαλύτερη σε διάρκεια παραμονή του στο εξωτερικό, η οποία ωστόσο και αυτή διακόπτε

Η ευτυχία είναι τηγανητές πατάτες

Εικόνα
Τα παιδικά μας καλοκαίρια τα περνούσαμε στην Άσσο – το γραφικό χωριό στα βόρεια της Κεφαλονιάς, το οποίο, όπως καταλαβαίνετε, ακόμη και τώρα που κάπως λιγάκι μεγαλώσαμε, εξακολουθεί να είναι για μας ο επίγειος παράδεισος. Η Άσσος είχε τα πάντα. Μια θάλασσα ρηχή, πολύ κοντά μας. Φορούσες μπανιερό, σαγιονάρες, μπρατσάκια, μπαλίτσες, κουβαδάκια και πήγαινες κατευθείαν εκεί.

Federico Garcia Lorca: Τρία ποιήματα (κάπως... λυπημένα)

Εικόνα
Το μικρό σιωπηλό αγόρι Έψαχνε τη φωνή του το μικρό αγόρι  (την είχε πάρει ο βασιλιάς των γρύλλων) σε μια σταλαματιά νερού έψαχνε τη φωνή του το μικρό αγόρι. Μα δεν τη θέλω εγώ για να μιλήσω. Μ’ αυτήν θα φτιάξω ένα δαχτυλίδι για να μπορεί τη σιωπή μου να φοράει Στο μικρό του δαχτυλάκι. Σε μια σταλαματιά νερού Έψαχνε τη φωνή του το μικρό αγόρι. Μα η αιχμάλωτη φωνή, πέρα μακριά Ντύθηκε με τα ρούχα ενός γρύλλου. Κλαίγοντας Κλαίγοντας κατηφορίζω το δρόμο αλλόκοτος, δίχως λύση καμιά με τη λύπη του Συρανό και του Κιχώτη. Εξαργυρώνοντας τ' άπειρα ακατόρθωτα με του ρολογιού τον χτύπο. Το τραγούδι της ξερής πορτοκαλιάς Ξυλοκόπε, πελέκησε τη σκιά μου από πάνω μου! Ελευθέρωσέ με απ’ το βασανιστήριο να μην έχω καρπούς... Γιατί γεννήθηκα μες στους καθρέφτες; Η μέρα τριγυρίζει ολόγυρά μου κι η νύχτα στ’ άστρα της τη μορφή μου αντιγράφει. Θέλω να ζήσω δίχως το είδωλό μου. Κι έπειτα, άσε με να ονειρ

Kορίτσια του καλοκαιριού...

Εικόνα
Τα κορίτσια του καλοκαιριού τα βλέπεις παντού. Στις παραλίες... στις βραδινές βόλτες... στα καφέ και στα μπαράκια... Αλλά και στο σινεμά. Σ' αυτά τα τελευταία είναι αφιερωμένη η ανάρτηση. Σε κορίτσια, πολλά από τα οποία δεν υπάρχουν πια, που ταυτίστηκαν με το ελληνικό καλοκαίρι, ή, ίσως, το ελληνικό καλοκαίρι ταυτίστηκε μ' αυτά. Που οι εικόνες τους μάς παραπέμπουν σε μια εποχή αθωότητας και ξενοιασιάς, που μπορεί να μην ήταν τόσο ξένοιαστη ούτε τόσο αθώα, αλλά ήταν οπωσδήποτε πιο ανθρώπινη, πιο αληθινή από τη δικιά μας.