Elias' words

Από τις εκδόσεις «Αιγιαλός» κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα του Ηλία Τουμασάτου «Ο Οδυσσέας στη χώρα των μυθικών σκύλων», σε εικονογράφηση της Ελβίρας Στρατιώτη. Ο Οδυσσέας Θιακός είναι ένας εσωστρεφής έφηβος, μέτριος μαθητής και καθόλου δημοφιλής. Με την κολλητή του Πένι Σαμικού (εκ του Πηνελόπη), θα περάσουν μια μεγάλη περιπέτεια όταν θα πάνε να φωτογραφίσουν το ερειπωμένο σπίτι του Μονόφθαλμου. Από μια μυστική πόρτα θα βρεθούν παγιδευμένοι σε μια παράξενη χώρα, όπου κατοικούν όλοι οι σκύλοι της ελληνικής μυθολογίας, από τον Κέρβερο ως τη Λαίλαπα, τον σκύλο του Κέφαλου, και τον Άργο, τον αγαπημένο σκύλο του Οδυσσέα. Σ’ αυτόν τον αλλιώτικο κόσμο θα βρεθούν αντιμέτωποι με κινδύνους και προκλήσεις, προσπαθώντας να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Εν τω μεταξύ, τους ψάχνουν οι φίλοι τους: Η ευαίσθητη Ναυσικά και ο αλαζόνας γόης του σχολείου Άντης (εκ του Αντίνοος). Ποιος είναι ο ρόλος του Ποσειδώνα, που κυνηγάει εδώ και καιρό τον Οδυσσέα; Θα καταφέρουν να τους βρουν ο ανακριτής Μενέλαο

Ετοιμάζεσαι, ώρα 8 παρά, να μπεις στην τάξη, όπως κάθε μέρα. Παίρνεις το υλικό που έχεις φτιάξει από χτες, σκέφτεσαι πώς θα πεις αυτά που έχεις να πεις για να "περάσουν απέναντι", και έρχεται η ατάκα που προσγειώνεται στη μούρη σου. Όχι από παιδί.

Η πληθώρα των μίντια τη σήμερον ημέρα έχει ένα καλό. Δεν σου αρέσουν αυτά που λέει ο "ΣΚΑΪ"; Μην τον βλέπεις. Δεν σου αρέσουν αυτά που γράφει η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"; Μην την αγοράζεις.Ουδείς σε υποχρεώνει να βλέπεις ή να διαβάζεις κάτι, δεν είναι δα και στην ύλη των Πανελλαδικών ο Πορτοσάλτε και ο Μπάμπης.

Οι καταστροφές από "κουκουλοφόρους", "γνωστούς αγνώστους", "μπάχαλους", "μαυρομπλουζοφόρους", "κιτρινογιλέκους" κλπ. κλπ.. δημόσιων χώρων, μνημείων, και ιδιωτικών περιουσιών, των οποίων γινόμαστε μάρτυρες επί δεκαετίες είναι ενδεικτικές της απόλυτης ασέβειας απέναντι στα δημόσια αγαθά αλλά και της απόλυτης περιφρόνησης στα δικαιώματα των άλλων. Το δημόσιο πανεπιστήμιο, ο δρόμος, η στάση του λεωφορείου, είναι δημόσια αγαθά. Ανήκουν σε όλους μας και πληρώνονται από όλους μας και η καταστροφή τους βαρύνει όλους μας.  Μας φορτώνει με φόρους, μας ασχημίζει τη ζωή μας, νομιμοποιεί την εξουσία να καταστείλει τους αγώνες απέναντι στα ουσιαστικά προβλήματα, αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη.Η περιφρόνηση του δημόσιου χώρου είναι ένδειξη μελών της κοινωνίας που στερούνται συλλογικής συνείδησης. Από την άλλη, όταν καταστρέφεις την περιουσία (ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ βεβαίως, όχι τη δική σου, δεν ξέρω αν κανένας μπάχαλος θα έκαιγε το δικό του σπίτι ή το

Ευρυδίκη Λειβαδά-Ντούκα: «Με τ’ άρμενα της θάλασσας στα ρόδα των ανέμων: Χάρτες, Λιμάνια, Παραθαλάσσια τοπία Κεφαλλονιάς και Ιθάκης, Αρχείο και Συλλογή Ευρυδίκης Λειβαδά-Ντούκα», Αργοστόλι, εκδ. Οδύσσεια, 2018.

Τα μάτια της μικρής μας πόλης «Μάτια παντού» βλέπει ο Αλέξανδρος Λυκούρας στο έργο του. Ή μήπως «Μάτια παντού» τον βλέπουν; ‘Η μήπως «μάτια παντού» μας βλέπουν όλους; Ή μήπως «μάτια παντού» είναι και τα δικά μας. Η μικρή πόλη είναι ένα μεγάλο θέατρο.

Ανδρεάς Τραυλού-Μεσσάρη, Οι ανεμώνες του άλλου γαλαξία, Οδυσσέας 2018. Η τέχνη του μυθιστορήματος έχει ένα βαρύ φορτίο για τον μυθιστοριογράφο. Ότι πρέπει να δώσει σάρκα και οστά στο χθες των ηρώων για να φωτίσει το παρόν τους. Στο θέατρο, στην ποίηση, στο τραγούδι, στο διήγημα το χθες υπονοείται, εμφανίζεται σε ανύποπτες στιγμές στο παρόν των ηρώων ως σκιά ή ως απόχρωση, σχεδόν ποτέ όμως οι λέξεις των τελευταίων δεν κουβαλούν μέσα τους τόσο χθες όσο εκείνες του μυθιστορήματος.

Η ταυτότητα της παράστασης Αντον Τσέχωφ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ ˜ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ, ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1994 – 1995 Μετάφραση: Αλέξανδρος Ίσαρης – Γιώργος Δεπάστας. Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς (συνεργασία: Στάθης Λιβαθηνός, βοηθός σκηνοθέτη: Ορσία Σοφρά) Σκηνογραφία: Θάλεια Ιστικοπούλου. (βοηθός: Βίκυ Κούμπου) Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ. (βοηθός: Κατερίνα Μωραϊτου) Μουσική: Γιώργος Κουμεντάκης. (Μουσ. Διδασκαλία: Μάρτα Κυριάκη) Φωτισμοί: Παύλος Χατζηπαύλου.

Το "Έχω απόψε ραντεβού", εμπνευσμένο από το ομώνυμο τραγούδι, ανέβηκε στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του 2017, στο Λυκιαρδοπούλειο Θέατρο του Βαλλιανείου Γενικού Λυκείου Κεραμειών, σε επιμέλεια του φιλολόγου Θανάση Κεφάλα και της αφεντιάς μου. ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ Μίλτος, κομψός ευγενής κύριος ............ ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΤΑΚΗΣ Τάκης, σπορτίφ, νευρικός κύριος ................. ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ Σούλα, νεαρά σε δίλημμα ....................... ΟΡΛΑ ΓΚΡΕΪΣ ΘΟΥΕΪΤΣ Εξωτερικός χώρος. Ο Μίλτος σε μια γωνία και ο Τάκης σε μια άλλη γωνία, περιμένουν την κοπέλα τους, που τους έχει στήσει στο ραντεβού. Ο Μίλτος είναι πιο επίσημα ντυμένος για ραντεβού, ο Τάκης είναι πιο σπορ, πιο κάγκουρας. Ο Μίλτος φαίνεται πιο ψύχραιμος, περιμένει υπομονετικά, αν και φαίνεται κουρασμένος από την αναμονή, μάλλον πονάει η μέση του, αλλά υπομένει. Ο Τάκης φαίνεται πιο ανυπόμονος και νευριασμένος, στριφογυρίζει, κοιτάει το ρολόι του, παίρνει στο κινητό, φαίνεται να μην του απαντά κανείς, γράφε

Θα τους δεις σε όλους τους τουριστικούς προορισμούς στις αρχές του Σεπτέμβρη, όταν το μεγάλο πόπολο έχει φύγει. Αυτοί τότε έρχονται. Σαν πρόσφυγες κουβαλούν βαλίτσες με ρούχα, βιβλία, τα απολύτως απαραίτητα κουζινικά, το λαπτοπάκι τους. Είναι οι άστεγοι του Σεπτέμβρη. Έχουν ήδη ψάξει στο διαδίκτυο, σε μεσιτικά, τηλεφωνώντας και δεν έχουν βρει τίποτα. Γυρίζουν με τ’ αμάξι, με το παπί, ή με τα πόδια από κολώνα σε κολώνα ψάχνοντας εκείνες τις κίτρινες χάρτινες πινακίδες με τα κόκκινα γράμματα «Ενοικιάζεται». Θα πάρουν τηλέφωνα. Θα χτυπήσουν πόρτες. Οι πόρτες θα κλείσουν στα μούτρα τους. Δεν βρίσκουν τίποτα. Το σπίτι είναι κλεισμένο όλο τον Σεπτέμβρη, με βραχυχρόνιες μισθώσεις (βλέπε airbnb, booking και δεν συμμαζεύεται). Ίσως και πρώτες μέρες του Οκτώβρη να μην μπορούμε. Α, και δεν νοικιάζουμε ολοχρονικά. Ιούνιο θα φύγετε. Όχι Ιούνιο, Μάιο. Έχει ανοίξει η σεζόν και μας το ζητάνε στο ίντερνετ από νωρίς. Αλλά… καλύτερα όχι, όχι. Δεν το νοικιάζω. Τέσσερις μήνες το καλοκαίρι βγάζω τα λεφ

Δεν θα μιλήσω ως κοινωνικός επιστήμονας εδώ. Θεωρώ τον εαυτό μου εκ των πραγμάτων πιο κοντά στην ιστορία και τη φιλολογία, κι ας «απαγορεύεται» να τις διδάσκω. Τα Λατινικά είχαν πεθάνει πολύ πριν καταργηθούν ως εξεταζόμενο μάθημα. Στείρα αποστήθιση της μετάφρασης σπαραγμάτων με τη λογική του αναγνωστικού, γραμμένου 40 χρόνια πριν, λίγη γραμματική και συντακτικό, κι όξω από την πόρτα. Στη Γ΄ Λυκείου αυτά. Στη Νομική Σχολή, ουδέποτε χρειαστήκαμε τις γνώσεις των λατινικών του Λυκείου για να μάθουμε τη νομική ορολογία. Αντιθέτως, νιώθαμε ότι εξεταστήκαμε σε μαθήματα που ΟΥΔΕΜΙΑ σχέση είχαν με το αντικείμενό μας. Στη Φιλοσοφική (δύο εξάμηνα λατινικών στο Θεατρικών Σπουδών, από το Φιλολογίας, περισσότερα από πολλά τμήματα Φιλοσοφικών Σχολών) Ο καθηγητής μπαίνει, μιλάει λατινικά, κάνει το κομμάτι του, φεύγει. Κάγκελο εμείς. Ο άλλος διαβάζει τη μετάφρασή του χωρίς να μας κοιτάει καν στα μάτια. Στην «κορωνίδỨΦιλοσοφική Αθηνών. Μίσησα την Αινειάδα, μίσησα και τον Σενέκα.

Το μικρό αυτό μονόπρακτο παίχτηκε από τους μαθητές του Βαλλιανείου Γενικού Κεραμειών στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του 2017, με τη φροντίδα του φιλολόγου Θανάση Κεφάλα και της αφεντιάς μου. ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ Μαριάντζελα Λεβέντη: Χήρα μεγαλοϊδιοκτήτη μπουτίκ ψαριών: ΡΟΖΑ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΥ Φάνης Λεβέντης: Ο αδικοχαμένος ψαρέμπορας : ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Σίσσυ Λεβέντη, νεανίζουσα σπορτίφ θεία , ΕΥΘΥΜΙΑ ΓΑΒΡΙΕΛΑΤΟΥ Η Μαριάντζελα στο γραφείο της. Έχει πολλή δουλειά, μελετάει χαρτιά, χτυπάει σταθερό, χτυπάει κινητό, μιλάει στο σκάιπ. ΜΑΡΙΑΝΤΖΕΛΑ: Μάλιστα, μάλιστα! Of course! Μα τι λέτε καλέ; Οι μαρίδες μας είναι οι καλύτερες παγκοσμίως. Ωρεβουάρ. (σηκώνει το τηλέφωνο), Μάλιστα, μάλιστα, πώς το είπατε το διαφημιστικό; «Η δική μας η μαρίδα δεν είναι μισή μερίδα, είναι viral είναι trendy η μαρίδα του Λεβέντη». Ωραίο ακούγεται… Μια διόρθωση παρακαλώ… Η μαρίδα ΤΗΣ Λεβέντη… Ναι… ευχαριστώ, ευχαριστώ, να είστε καλά…. Ναι… προχθές είχαμε τα σαράντα… Μην ανησυχείτε. Η εταιρεία είναι σε ασφαλ

"Οι κουτσομπόλες" πρωτοπαίχτηκαν στο Βαλλιάνειο Λύκειο Κεραμειών στη γιορτή των Χριστουγέννων του 2017, από τη θεατρική ομάδα του Λυκείου, υπό την επίβλεψη του φιλόλογου Θανάση Κεφάλα και της αφεντιάς μου. ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ Λέλα, μεγαλοκοπέλα εισοδηματίας: Αλεξάνδρα Λιναρδάτου Φώφη, νοικοκυρά σε απόγνωση: Ιζόλδη Τζάκη Η σκηνή στο σπίτι της Λέλας. Πίνει καφέ, κοιτάζει τηλεόραση, ξεφυλλίζει περιοδικό. Κοιτάει το ρολόι της. ΛΕΛΑ: Μα της είχα πει, τέσσερις και μισή! Μα πού είναι αυτό το Φωφάκι; Για να μπω στο φέισμπουκ να δω… (Παίρνει το κινητό) Νάτη, μέσα είναι… (Πληκτρολογεί). Μω-ρή, τι κά-νεις, το-ση ώ-ρα με-σα; Έ-λα, σου έ-χω νέ-α… πού είναι το χαμογελάκι… Αποστολή. Άιντε… Άιντε, δες το, άχρηστη, μου ήθελες και σμάρτφον, δεν ξέρεις ούτε την τοστιέρα να ανάβεις.  (Χτυπάει το κουδούνι) ΛΕΛΑ: Ήρθε επιτέλους! Άντε, να μάθουμε και κανένα νέο. Έρχομαι αγάπη μου, έρχομαι!! (Ανοίγει την πόρτα, μπαίνει η Φώφη) ΦΩΦΗ: Λέλα μου, αγάπη μου, ματς, μουτς!

Το μικρό αυτό μονόπρακτο παίχτηκε από μαθητές του Βαλλιανείου Γενικού Λυκείου Κεραμειών στο Λυκιαρδοπούλειο Αμφιθέατρο Κεραμειών (Χριστουγεννιάτικη Γιορτή 2017) και στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη Αργοστολίου (Παρουσίαση προγραμμάτων σχολικών δραστηριοτήτων, 2018) ΠΡΟΣΩΠΑ Νιόνιος: Παναγής Αντωνίου Διαμαντής: Άλκης Αποστολάτος Ντόνα: Ισμήνη Αλιβιζάτου Ο Διαμαντής και ο Νιόνιος κάθονται σ’ ένα τραπέζι εστιατορίου και περιμένουν να έρθει η σερβιτόρα για παραγγελία. ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ: Μωρέ Νιόνιο, είσαι σίγουρος ότι εδώ δουλεύει ή θα γίνουμε ρεντίκολα; ΝΙΟΝΙΟΣ: Εδώ δουλεύει σου λέω… Τέσσερις μέρες το γυροφέρνω το μαγαζί. Όλο το Αργοστόλι το έλεγε… και δεν μπορούσα να το πιστέψω μέχρι που την είδα! ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ: Τέσσερις μέρες έκανες να κάτσεις. Πόσες φορές θα φάμε δηλαδή εδώ μέχρι να αποφασίσεις να της μιλήσεις; ΝΙΟΝΙΟΣ: Δεν μπορώ μωρέ Διαμαντή, την βλέπω και η καρδιά μου πάει να σπάσει. Δεν μού’χει ξανατύχει κάτι τέτοιο. Αυτή είναι Διαμαντή. Αυτή είναι η γυναίκα της ζωής μου.

[Πρόλογος στο βιβλίο του Κώστα Ευαγγελάτου "Louis D' Est" (Αργοστόλι: Αιγιαλός, 2017)] Για χιλιάδες χρόνια ο σκύλος βρίσκεται στο πλάι του ανθρώπου. Στο κυνήγι, στη φύλαξη του κοπαδιού, του χωραφιού ή της κατοικίας, στην αυλή του σπιτιού, sui generis μέλος κι ο ίδιος της οικογένειας. Ίσως δεν υπάρχει άλλο ον στο ζωικό βασίλειο που να συνδέεται τόσο στενά με τον άνθρωπο όσο ο σκύλος. Και άπειρες είναι οι ιστορίες που μαρτυρούν την αφειδώλευτη πίστη που δείχνει ο σκύλος στον άνθρωπο με τον οποίο συνδέεται. Όχι, δεν είναι ωραία η λέξη «αφέντης», η σχέση με τον άνθρωπο δεν είναι σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, αλλά σχέση πίστης και αφοσίωσης. Σχέση που δύσκολα οικοδομείται ακόμα και ανάμεσα στους ίδιους τους ανθρώπους. Η μυθολογία της Κεφαλονιάς έχει συνδεθεί πολλαπλώς με τον «καλύτερο φίλο του ανθρώπου». Το μυαλό όλων μας πηγαίνει κατευθείαν στον Άργο, τον πιστό σκύλο του βασιλέα των «μεγαθύμων Κεφαλλήνων» Οδυσσέα, που για όσα χρόνια ο πολύτροπος ομηρικός ήρω

Τι γίνεται με τη φιλία στην εποχή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας; Ένας φανταστικός διάλογος στο facebook , γραμμένος από μένα, έγινε αφορμή συζήτησης στο μάθημα «Μαθηματικά και στοιχεία Στατιστικής» της Γ΄Λυκείου Κεραμειών, το σχολικό έτος 2015-16, με υπεύθυνο καθηγητή τον κ. Βασίλειο Ζιάκο. Η ιστορία διαβάστηκε, έγινε συζήτηση και κάθε μαθητής διάλεξε ένα «τέλος»… Εσείς ποιο τέλος θα διαλέγατε; Λάβετε υπ' όψιν σας και σε πόσο χρόνο απαντά ο ένας στον άλλο! Τετάρτη, 10.35 το βράδυ Εσείς: Έλα, τί γίνεται; Πάλι χάθηκες. Ξέρω, τρέχεις πολύ τώρα, πρώτες μέρες, καινούρια πόλη, καινούρια σχολή, καινούρια άτομα. Αλλά μωρέ, είπαμε, δεν θα χαθούμε. Εντάξει, δεν γίνεται να τα λέμε και κάθε μέρα όπως στο σχολείο, αλλά είχαμε δώσει μια υπόσχεση, θυμάσαι; Η παρέα δε θα σπάσει. Αν εξαφανιστούμε από τώρα, πάει, την κάτσαμε. Μου λείπετε όλοι, φιλαράκι! Άντε, όποτε το δεις στρώσου και γράψε μου κανένα νέο σου. Παρασκευή, 2 το μεσημέρι Filaraki : Τώρα ξύπνησα, καλά είμαι, τρέξιμο μ