"Οι καθηγητές έρχεστε στο σχολείο μόνο για τα λεφτά"

Ετοιμάζεσαι, ώρα 8 παρά, να μπεις στην τάξη, όπως κάθε μέρα. Παίρνεις το υλικό που έχεις φτιάξει από χτες, σκέφτεσαι πώς θα πεις αυτά που έχεις να πεις για να "περάσουν απέναντι", και έρχεται η ατάκα που προσγειώνεται στη μούρη σου. Όχι από παιδί.


"Εσείς οι καθηγητές δεν κάνετε μάθημα. Έρχεστε σχολείο μόνο για τα λεφτά".

Έτσι, γενικώς και αορίστως. Σαν φτυσιά, που θα πέσει όπου νά ναι. Έτυχε να πέσει (και) στη δική μου μούρη. Με ήξερες κι εμένα και τους άλλους συναδέλφους από χθες; Ξέρεις τί έχουμε κάνει στη ζωή μας και γιατί είμαστε στο σχολείο; Όχι, αλλά δεν πειράζει. Ας μην πέρναγα μπροστά από τη φτυσιά.

Λες "ας ζητήσω το ποσοστό της φτυσιάς που μου αναλογεί". "Μπορείτε να μου εξηγήσετε τί εννοείτε όταν λέτε ότι ΔΕΝ κάνω μάθημα στο παιδί σας". Εγώ, εμένα που με βλέπεις, που την έφαγα στη μούρη. Απάντηση, ασφαλώς, δεν υπάρχει, συγκεκριμένη.

Δεν με πειράζει να με πεις ανίκανο, άχρηστο, ακατάλληλο. Δικαίωμά σου είναι να με κρίνεις. Αλλά με προσβάλλει να μου λες ότι δεν κάνω μάθημα. Με προσβάλλει να μου λες ότι το κάνω για τα λεφτά. Πού με ξέρεις;

Και φεύγεις, δάσκαλε, για την τάξη, και σκέφτεσαι ότι πρέπει (και) αυτό να το αφήσεις πίσω σου.Γιατί πρέπει μπαίνοντας στην τάξη να κλείσεις απέξω όλα τα δικά σου προβλήματα. Γιατί πρέπει να κάνεις αυτό που σχεδίαζες από χθες, και που ο άλλος σου είπε ότι δεν κάνεις. Γιατί έχεις απέναντί σου είκοσι-εικοσιπέντε ψυχές κάθε ώρα. Άλλες με όρεξη, άλλες αδιάφορες, άλλες κουρασμένες, άλλες μπερδεμένες, άλλες τραυματισμένες.

Και πρέπει να αποδεχτείς ότι ο δάσκαλος του δημόσιου σχολείου φταίει πάντα για όλα. Αν είναι αυστηρός, φταίει, να είναι πιο επιεικής. Αν είναι επιεικής, φταίει, να είναι πιο αυστηρός. Αν εξετάζει πολύ, φταίει, γιατί δεν αναλύει καλά το παρακάτω. Αν εξετάζει λίγο, φταίει, γιατί τα παιδιά δεν θα διαβάσουν αν δεν τα εξετάσεις. Αν βάζει δουλειά για το σπίτι φταίει, γιατί δεν προλαβαίνουν τα παιδιά με τόσα πράγματα που κάνουν. Αν δεν βάζει δουλειά για το σπίτι, φταίει, γιατί τα αφήνει να τεμπελιάζουν. Φταίει, γιατί δεν κάνει μάθημα και ο γονιός πληρώνει για τα φροντιστήρια, όπου προφανώς το παιδί κάνει καλό μάθημα, κι αν το παιδί πάρει κακό βαθμό, πάλι ο δάσκαλος του σχολείου φταίει γιατί δεν αναγνωρίζει την προσπάθεια, που αναγνωρίζει ο φροντιστής. Κι αν πάρει καλό βαθμό, ε, τότε, το παιδί, παρά το ότι ο δάσκαλος δεν κάνει μάθημα, τα κατάφερε. Αν το παιδί δεν πάει καλά στις πανελλαδικές, φταίνε τα δύσκολα θέματα, η άνοδος των βάσεων, τα βαθμολογικά κέντρα που σαμποτάρισαν το δόλιο το νησί μας. Αν πάει καλά, δόξα τω θεώ, δεν πήγαν χαμένα τα χιλιάρικα των φροντιστηρίων.

Γιατί ο δάσκαλος στο δημόσιο σχολείο, εσύ, έρχεσαι μόνο για τα λεφτά. Όχι για να κάνεις μάθημα. Γιατί, καθώς γνωρίζετε, τα λεφτά είναι πολλά στη δημόσια εκπαίδευση. Πάρα πολλά. Εδώ ο Τσίπρας και ο Κυριάκος σκέφτονται να παρατήσουν την πολιτική και να έρθουν να διδάξουν στα σχολεία, να φάνε κι αυτοί ψωμάκι. Μη σας πω ότι το σκέφτεται και ο Τραμπ να έρθει αναπληρωτής, να δει κι αυτός μιαν άσπρη μέρα.

Δεν λέω ότι ο δάσκαλος δεν φταίει σε τίποτα. Γιατί θα γίνω ίδιος μ' εκείνον που με (μας) πρόσβαλε τόσο απροκάλυπτα. Και, πιστέψτε με, κάθε μέρα κάνω την αυτοκριτική μου και προσπαθώ να δω πώς μπορώ να γίνω έστω και λίγο καλύτερος.

Αλλά, γαμώτο, δεν μπορούν σ' αυτή τη χώρα να φταίνε πάντα μονάχα οι ΑΛΛΟΙ.