Ξόρκια, βότανα και βιζικατόρια
Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε ως πρόλογος στο βιβλίο της Σωτηρούλας Γονατά-Μουστάκη Βότανα και πρακτική ιατρική (εκδ. Φανάρι, Κεφαλονιά 2008) Σήμερα, σ’ έναν κόσμο όπου μικροχειρουργικές επεμβάσεις πραγματοποιούνται με τη βοήθεια της ρομποτικής τεχνολογίας, και που η γνώση και η πληροφορία μεταδίδονται με ένα δεξί ή αριστερό κλικ στο ποντίκι του υπολογιστή μας, μοιάζει με παραμύθι η αναδρομή σε μια εποχή κατά την οποία την ιατρική ασκούσαν πρακτικοί γιατροί με ξόρκια και βότανα και που τα κορίτσια περίμεναν τον κλήδονα για να μάθουν ποιος θα είναι ο καλός τους αντί να τον αναζητήσουν στο Διαδίκτυο. Κι όμως, εκείνος ο κόσμος είναι μόλις χθεσινός. Η απόσταση δεν είναι μεγαλύτερη από μια σταγόνα μέσα στο χρόνο: Δεν είναι και τόσο μακριά εξήντα, πενήντα, σαράντα, ή ακόμα και πολύ λιγότερα χρόνια πριν. Κι εγώ ακόμα θυμάμαι τους γονείς μου να ρίχνουν βεντούζες, να μού βάζουν κομπρέσα με οινόπνευμα ή και «βύσαλο» από τη σόμπα – θυμάμαι επίσης πόσο προσπαθούσα να θυ