Η καταστροφή ΔΕΝ είναι επανάσταση

Οι καταστροφές από "κουκουλοφόρους", "γνωστούς αγνώστους", "μπάχαλους", "μαυρομπλουζοφόρους", "κιτρινογιλέκους" κλπ. κλπ.. δημόσιων χώρων, μνημείων, και ιδιωτικών περιουσιών, των οποίων γινόμαστε μάρτυρες επί δεκαετίες είναι ενδεικτικές της απόλυτης ασέβειας απέναντι στα δημόσια αγαθά αλλά και της απόλυτης περιφρόνησης στα δικαιώματα των άλλων.

Το δημόσιο πανεπιστήμιο, ο δρόμος, η στάση του λεωφορείου, είναι δημόσια αγαθά. Ανήκουν σε όλους μας και πληρώνονται από όλους μας και η καταστροφή τους βαρύνει όλους μας.  Μας φορτώνει με φόρους, μας ασχημίζει τη ζωή μας, νομιμοποιεί την εξουσία να καταστείλει τους αγώνες απέναντι στα ουσιαστικά προβλήματα, αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη.Η περιφρόνηση του δημόσιου χώρου είναι ένδειξη μελών της κοινωνίας που στερούνται συλλογικής συνείδησης.

Από την άλλη, όταν καταστρέφεις την περιουσία (ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ βεβαίως, όχι τη δική σου, δεν ξέρω αν κανένας μπάχαλος θα έκαιγε το δικό του σπίτι ή το αμάξι ή το μαγαζί του σε ένδειξη διαμαρτυρίας) δείχνεις ότι αδιαφορείς για τα δικαιώματα του συνανθρώπου σου. Ακόμη κι αν εσύ, μεγάλε, δεν αποδέχεσαι το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, και τη θεωρείς κλοπή, μήπως θα πρέπει να σκεφτείς ότι δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να το αποποιηθούν γιατί το λες εσύ;

Εν κατακλείδι: Σε αυτά που αντικρίζουν τα μάτια μας και εδώ και στη Γαλλία, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για την καταστροφή. Υπάρχει μόνο ένα ατελείωτο "εγώ" εκείνου που καταστρέφει. Ένα εγώ που και δεν σέβεται τίποτα, και είναι τζάμπα μάγκας. Διότι καταστρέφει χωρίς κανένα τίμημα. Χωρίς καμία τιμωρία. Καλύπτεται πίσω από άσυλα, από τηλεφωνήματα μπαμπάδων και γνωστών, από την αδιαφορία της Πολιτείας να περιορίσει τις καταστροφές, που είναι μια φτηνή δικαιολογία για την ανεπάρκειά της να προσφέρει δημόσια αγαθά σε όλους τους πολίτες, όπως υποχρεούται.

Οι μπάχαλοι θα τρυπώσουν σαν κατσαρίδες μέχρι την επόμενη επέτειο ή διαδήλωση που θα λερώσουν με την παρουσία τους. Το κράτος θα συνεχίσει να κάνει τη δουλειά του ανενόχλητο, και θα καμώνεται ότι στρώνει ξηλωμένα πλακάκια και δεν προλαβαίνει τα υπόλοιπα. Και εμείς θα συνεχίσουμε (μέσα κι εγώ) να αφήνουμε τις αξίες της συλλογικότητας και της δημοκρατίας (της κανονικής, της άμεσης) να μουχλιάζουν, κι αντί να γίνονται συνελεύσεις και συλλογικές ουσιαστικές δράσεις να πλαστογραφούνται πάνω σε μπουκάλια μολότοφ.