Elias' words

Σήμερα είναι ημέρα μνήμης, για τη γενοκτονία 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Τουρκία αρνείται συστηματικά τον όρο "γενοκτονία" και προτιμά τον όρο "εκτόπιση" - όμως η φρίκη, όπως κι αν τη βαφτίσεις, δεν μπορεί να κρυφτεί. Συνεχώς έρχονται στο φως όλο και περισσότερα ντοκουμέντα που δείχνουν ότι η προσπάθεια εξόντωσης των μη μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ανατολία (συμπεριλαμβανομένων και των Ελλήνων) ήταν συστηματική, συνειδητή και μεθοδευμένη. Δεν ήταν "παράπλευρη απώλεια" αμάχων των πολέμων (Βαλκανικών, Α΄Παγκοσμίου, και του Πολέμου της Ανεξαρτησίας των Τούρκων), αλλά προϊόν πολιτικής απόφασης. Το κίνημα των Νεοτούρκων, και αργότερα ο Μουσταφά Κεμάλ, οραματίστηκαν μια νέα Τουρκία, που θα έπρεπε να ξεκόψει από το οθωμανικό παρελθόν. Σ' αυτή τη νέα Τουρκία δεν χωρούσαν οι "διαφορετικοί" - όσοι μάλιστα είχαν και οικονομική δύναμη ήταν ενοχλητικοί για τη νέα τάξη πραγμάτων. Έπρεπε λοιπόν να 'διαγραφούν&qu

(Το κείμενο αναρτήθηκε στη σχετική διαβούλευση του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων για το άρθρο 7 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας, με το οποίο, μεταξύ άλλων, αντικαθίσταται η Κοινωνιολογία από τα Λατινικά ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα, από το σχολικό έτος 2021-22). Είμαι μόνιμος εκπαιδευτικός ΠΕ78 (νομικών επιστημών) αλλά και πτυχιούχος Φιλοσοφικής Σχολής και διδάκτωρ Ιστορίας (οπότε εκτιμώ ότι μπορώ να δω το θέμα χωρίς προκατάληψη). Θεωρώ ότι πρέπει να εξασφαλιστεί η ύπαρξη μαθήματος Κοινωνικών Επιστημών μεταξύ των πανελλαδικώς εξεταζομένων μαθημάτων. Μεγάλο μέρος των σχολών του 1ου πεδίου είναι σχολές νομικών και κοινωνικών επιστημών (Νομική, Ψυχολογία, Κοινωνιολογία, Πολιτικές Επιστήμες, Τμήματα ΜΜΕ, Διοίκησης, Ανθρωπολογίας κλπ.). Η Κοινωνιολογία είναι το μοναδικό μάθημα που έχει στοιχειώδη σύνδεση με το γνωστικό τους αντικείμενο, και είναι κατά τη γνώμη μου σφάλμα να εξοβελιστεί. Ασφαλώς και η παρουσία των Λατινικών είναι σημαντική για τις φιλολογικές,

Παρουσίαση στην εκδήλωση του Συνδέσμου Φιλολόγων, Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη, 22 Νοεμβρίου 2019 1991, 28 χρόνια πριν, κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του περιοδικού Κυμοθόη , έκδοση του Συνδέσμου Φιλολόγων Κεφαλονιάς και Ιθάκης. «Νονός» του περιοδικού ήταν ο φιλόλογος Σπύρος Φαραντάτος, εκ των ιδρυτικών μελών του Συνδέσμου. Η «ταχεία ως το κύμα» νηρηίδα Κυμοθόη έκανε μεγάλο και ωραίο ταξίδι στον χρόνο, φθάνοντας, αισίως, στον 29ο τόμο της, για τα έτη 2018-2019, διάρκεια αξιοσημείωτη σε μια εποχή που οι τίτλοι των φιλολογικών περιοδικών ολοένα λιγοστεύουν, και μάλιστα διάρκεια χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα. Το τεύχος επιμελήθηκαν οι φιλόλογοι Δημήτρης Ζαβιτσιάνος (πρόεδρος του Συνδέσμου) και Άννα Μινέτου. Βασικός θεματικός κορμός του τεύχους είναι το Αφιέρωμα στην Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία, που έχει επιμεληθεί ο Κωνσταντίνος Αθανασάτος, διδάκτωρ Φιλοσοφίας και επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων. Το αφιέρωμα στην Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία αποτελείται από δεκαέξι μελέτες επιφανών π

Όσο κι αν αγαπάς τη δουλειά σου, όσο κι αν δίνεις ό,τι καλύτερο μπορείς σ' αυτήν, έρχονται στιγμές που αναρωτιέσαι αν έχει νόημα να την κάνεις, έτσι όπως έχει η κατάσταση των πραγμάτων. Δεν έχει αξία να πω λεπτομέρειες για την "κατάσταση των πραγμάτων", διότι θα γίνω πάρα πολύ κακός, και αποτέλεσμα δεν θα υπάρξει. Δεν θα υπάρξει διότι δεν θα πω κάτι που δεν ξέρουν όλοι. Κι αυτό είναι το χειρότερο. Ότι όλοι ξέρουμε. Μεγάλοι και μικροί. Και για τους μικρούς η πίκρα μου είναι μεγαλύτερη, γιατί δυστυχώς εμείς οι μεγάλοι δεν κατορθώσαμε να τους βοηθήσουμε να γίνουν καλύτεροι. Σαν τα μούτρα μας, τους μεταδώσαμε τον ωχαδελφισμό μας, το "και τί έγινε" το "στην Ελλάδα ζούμε", το "σιγά, θα τη βολέψουμε". Ό,τι έπρεπε να πετάξουμε από πάνω μας στα χρόνια της κρίσης, το μεταδώσαμε ως πρότυπο στους επιγόνους: Βγάλε λεφτά, πέρνα καλά, γιολάριζε, κι όταν έρθει ο λογαριασμός για τις επιλογές σου, κοίτα να σε πιάσει ξαφνικό κατούρημα και να την κοπανήσει

Ήμουν 15 το 1989, αρχές της Β΄ Λυκείου, όταν είδαμε στις ειδήσεις για την πτώση του τείχους του Βερολίνου. 'Ηταν η πρώτη στιγμή που ένιωσα ότι κάτι τρομακτικά σημαδιακό συμβαίνει στην ανθρώπινη Ιστορία. Λίγα χρόνια μετά, όταν όλα τα σοσιαλιστικά καθεστώτα της Ευρώπης είχαν καταρρεύσει (και κάποιοι νόμισαν πως ήρθε το τέλος της Ιστορίας), οι Pet Shop Boys με τη γνωστή τους λεπταίσθητη ειρωνεία, διασκεύασαν ένα παλαιότερο τραγούδι των Village People. "Go West"... το τέλος της ιστορίας δεν ήρθε. Απλώς τελείωνε ο κόσμος όπως τον ξέραμε ως τότε. Τείχη χτίστηκαν πολλά και μακρύτερα, η "ελευθερία" που πόθησαν οι πολίτες του πρώην "δεύτερου κόσμου", δεν ήταν ακριβώς ελευθερία. Ακόμα και στην ίδια τη Γερμανία, οι ανισότητες ανάμεσα στην ευπορότερη δύση και τους πτωχούς συγγενείς πρώην ανατολικογερμανούς δεν έχουν γεφυρωθεί. Νέες ολιγαρχίες αναδείχθηκαν στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη, πολλές φορές προερχόμενες από επιφανή στελέχη των πρώην σοσιαλιστικών καθεστ

Παιδιόθεν ήμουν φανατικός φίλος των εφημερίδων. Έτσι χαίρομαι όταν μια εφημερίδα απ' αυτές που διαβάζω, που "γεννήθηκε" μέσα στην κρίση (το 2012), συνεχίζει μετά από 7 χρόνια και αντέχει ακόμα. Η "Εφημερίδα των Συντακτών", είναι μια από τις καλύτερες εφημερίδες που έχουμε σ' αυτή τη χώρα. Και έχουμε, ευτυχώς, καλές εφημερίδες, με ποιότητα στον λόγο, ανεξαρτήτως αν συμφωνεί κανείς με την πολιτική τους θέση. "Η Καθημερινή", "Τα Νέα", "Το Βήμα", το "Έθνος της Κυριακής", το "Documento", η "Νέα Σελίδα",το "Ποντίκι", αλλά και κείμενα στον "Φιλελεύθερο", τον "Ριζοσπάστη", τον "Δρόμο της Αριστεράς', προσωπικά μου προσφέρουν αυτό που λείπει από το διαδίκτυο. Το σχόλιο, την άποψη, την ανάλυση που είναι πιο "βασανισμένη" από την αμεσότητα και αποσπασματικότητα του διαδικτυακού λόγου (χωρίς να σημαίνει αυτό ότι στο διαδίκτυο δεν υπάρχουν αξιόλογες "εφημε

Άνθρωποι που κυνηγούν λεωφορεία με ανθρώπους. Που ήρθαν θαλασσοπνιγμένοι, που στοιβάχτηκαν σε αντίσκηνα μέσα σε λάσπες επί μήνες. Ανθρώπους κατατρεγμένους. Φτωχούς. Πεινασμένους. Εξαθλιωμένους. Τους βρίζουν, με σχεδόν άναρθρες κραυγές. Τους στέλνουν στο διάβολο. Τους στήνουν μπλόκα. Όχι, δεν τους ήξεραν κι από χθες. Άγνωστοι. Αλλόθρησκοι; Αλλόφυλοι; Ξένοι... Άνθρωποι που περιμένουν υπομονετικά με ταξί, λεωφορεία, για να γεμίσουν με ανθρώπους που τους αφήνει ένα τεράστιο κρουαζιερόπλοιο στην αποβάθρα. Έχουν στηθεί εκεί από το πρωί να τους καλοδεχτούν. Μπάντες, χορευτικά, τραταρίσματα. Με ξεναγούς και οργανωμένο πρόγραμμα φιλοξενίας. Όχι, δεν τους ήξεραν κι από χθες. Άγνωστοι. Αλλόθρησκοι; Αλλόφυλοι, ξένοι... Και στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση, ξένους υποδεχόμαστε. Όχι, δεν τους ξέραμε κι από χθες. Υπάρχει όμως μια μικρή λεπτομέρεια. Οι πρώτοι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ. Οι δεύτεροι έχουν... Κι εκείνο το "ΔΕΝ" μονομιάς σκοτώνει την ανθρωπιά μας. Όχι, δεν μας έκανε έτσι η

Με αφορμή ένα εξαιρετικό άρθρο του ιατρού κ. Φώτη Αυγουστάτου για τα φαινόμενα βίας μεταξύ ανηλίκων που όλο και πληθαίνουν.  Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ως Σύλλογος Διδασκόντων του Λυκείου Κεραμειών είχαμε κάνει δημόσια παρέμβαση με αφορμή ένα ακόμα τέτοιο περιστατικό, με θύμα, τότε, μαθητή του σχολείου μας. Οι αρχές επιλήφθηκαν τότε, δώσαμε και μια και δυο καταθέσεις, (δεν ξέρουμε βέβαια ποια ήταν η έκβαση της υπόθεσης). Το ζήτημα είναι η πρόληψη των περιστατικών βίας, που είναι πολύ περισσότερα απ' όσα φτάνουν στ' αυτιά μας. Τα παιδιά, κυρίως στο διαδίκτυο και στις βραδινές τους εξόδους βιώνουν πολύ περισσότερα και πολύ χειρότερα πράγματα απ' όσα φανταζόμαστε. Πολλά από αυτά "μεταφέρονται" στο σχολείο και πολλαπλασιάζονται. Στη μικρή μας κοινωνία έχουμε την τάση να στρουθοκαμηλίζουμε, ή απλώς να κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Αρχής γενομένης από το σπίτι. Άλλοτε έχουμε παιδιά που είναι εντελώς παραμελημένα, άλλοτε παιδιά που έχουν

Μόρια, ο χειρότερος προσφυγικός καταυλισμός στον κόσμο. Το ρεπορτάζ του BBC είναι καταπέλτης. Μια μεγάλη ντροπή και για τη χώρα μας και για όλον τον δυτικό κόσμο. Που προκαλεί τους πολέμους στις χώρες των προσφύγων και των μεταναστών και μετά κλείνει τα σύνορα στα πλήθη των πεινασμένων και καταδιωγμένων που ο ίδιος "πολιτισμένος" κόσμος κυνήγησε για να κερδοσκοπεί ασύστολα. Κι από την άλλη, έχουμε εκείνους που δεν θέλουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα μέρη τους. Τους Ευρωπαίους "εταίρους" που κλείνουν τα σύνορα. Και τους συνέλληνες που, ουσιαστικά κάνοντας το ίδιο, ακολουθούν τη γνωστή πρακτική "μακριά από μας, κι όπου νά'ναι". Όταν δεν πετούν πέτρες στα λεωφορεία που κουβαλούν ανθρώπους, ανάμεσά τους μανάδες και παιδιά. Που έφτασαν σε τούτα τα χώματα κυνηγημένοι από πόλεμο και φτώχεια, απόλυτη φτώχεια, χειρότερη κι απ' τον πόλεμο ακόμα. Ο καινούριος νόμος, λένε, μάλλον κάνει τα πράγματα χειρότερα, επιταχύνοντας τις διαδικασίες απέλ

Σ' αυτή τη χώρα η βλακεία είναι αήττητη. Ναι, η βλακεία και η καφρίλα που ντύνονται τον μανδύα του ψευτοπροοδευτισμού. Οι κυρίες (που δεν είναι καν μαθήτριες) που κέρδισαν τα 10 λεπτά δημοσιότητας (που δεν τους αξίζουν) κάνοντας το "περφόρμανς" τους στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου σε προάστιο της Αθήνας, έσπευσαν να δημοσιεύσουν και το "μανιφέστο" τους, όπου απλώς εκθέτουν τη σύγχυση εν μέσω της οποίας τελούν, και εν τέλει, την καφρίλα τους. Διαφωνείς με την παρέλαση; Μην πας. Κανείς δεν σε υποχρεώνει. Σεβάσου όμως εκείνους τους ανθρώπους που θέλουν μ' αυτόν τον τρόπο να τιμήσουν κάτι πολύ πιο ουσιώδες από τη δική σου αποψάρα. Και τους στερείς αυτό το δικαίωμα για να κάνεις το κομμάτι σου. Γιατί είσαι έξυπνη και μοντέρνα και προοδευτική. Σεβάσου τις γυναίκες της Αντίστασης, ναι, του ΕΑΜ ΕΛΑΣ, (που βαυκαλίζεσαι ότι κάνεις κάτι παρόμοιο), που θυσιάστηκαν για να μπορείς να κάνεις εσύ τον καραγκιόζη με καλλιτεχνικό attitude. Εκείνες που σκαρφαλώνανε

(Ανάρτησή μου στο facebook για την Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, 10-10-2019] Σήμερα, 10 Οκτωβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας. Ξέρω ότι πολλοί θα σκέφτεστε ότι είναι "πολυτέλεια' του δυτικού κόσμου να μιλάει για τέτοια πράγματα, τη στιγμή που σχεδόν δίπλα μας μαίνονται πολεμικές συγκρούσεις και άνθρωποι πεθαίνουν από πείνα. Όμως δεν είναι έτσι. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας. Ανάμεσα σ' αυτούς, και πολλοί από εκείνους που ζουν τον πόλεμο, τη φτώχεια, την πείνα. Αλλά και πολλοί, που θεωρούμε ότι "ζουν πολύ καλά, τί τους λείπει, για να λένε ότι πονάνε;". Πολλοί θεωρούν τους ανθρώπους με προβλήματα ψυχικής υγείας "υπερβολικά ευαίσθητους", "τεμπέληδες", "δειλούς", "αμάθητους από πραγματικές δυσκολίες", "απροσάρμοστους". Επειδή βλέπουν το σύμπτωμα, όχι την αιτία.. Ξεχνούν ότι τα προβλήματα ψυχικής υγείας ΔΕΝ είναι επιλογή των ανθρώπων. Ότι τα γονίδια,

Δεν είναι δουλειά της δικαιοσύνης ούτε της Εκκλησίας να καθορίζει το πρόγραμμα σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών, και μάλιστα με την επίκληση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Συντάγματος της Ελλάδας, το οποίο προστατεύει την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και την ελευθερία της λατρείας. Το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ, τα θρησκευτικά να απευθύνονται μόνον σε χριστιανούς ορθόδοξους, έχοντας σκοπό την καλλιέργεια της ορθόδοξης συνείδησης, και οι "υπόλοιποι" να απαλλάσσονται (αλλά και να διδάσκονται "κάτι άλλο") επικαλούμενοι απλώς λόγους θρησκευτικής συνείδησης, δεν νομίζω ότι ανταποκρίνεται στον παιδαγωγικό ρόλο του σχολείου. Αυτόν όμως τον παιδαγωγικό ρόλο δεν μπορούν να τον κατανοήσουν ούτε οι δικαστές ούτε η Εκκλησία, γιατί απλώς ο ρόλος τους είναι διαφορετικός. Το να γνωρίζουν τα παιδιά μας άλλες θρησκείες δεν θα τα "προσηλυτίσει" σ' αυτές. Σχεδόν τριάντα χρόνια πριν, με καθηγητή θρησκευτικών ιερέα, δι

Αυτό που συμβαίνει τώρα στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι κατάλυση της κοινοβουλευτικής, αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας από έναν μη εκλεγμένο νόμιμα πρωθυπουργό. Και συμβαίνει στην κοιτίδα του σύγχρονου κοινοβουλευτισμού (που ελάχιστη σχέση έχει με την αρχαιοελληνική άμεση δημοκρατία, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση). Να θυμηθούμε ότι στην Ελλάδα, ζήσαμε μια παρόμοια εκτροπή δύο φορές τα τελευταία δέκα χρόνια. Η πρώτη, ήταν με την (έχουσα την εμπιστοσύνη της Βουλής) παύση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου όταν τόλμησε να προτείνει δημοψήφισμα, που οδήγησε στην Κυβέρνηση Παπαδήμου. Και η δεύτερη, το καλοκαίρι του 2015, πριν και μετά το δημοψήφισμα... Ανάρτηση στον λογαριασμό μου στο facebook, 29-8-2019

Σε 153 πανεπιστημιακά τμήματα της χώρας μας εισάγεται κανείς με βαθμολογία κάτω από 10.000 μόρια (μιλάμε για τις γενικές κατηγορίες υποψηφίων από Ημερήσια Γενικά Λύκεια). Από αυτά, στα 115 τμήματα μπορεί να εισαχθεί με βαθμολογία κάτω από 9000 μόρια (δηλ. κάτω από 9) Από αυτά, σε 86 τμήματα μπορεί να εισαχθεί με βαθμολογία κάτω από 8000 μόρια (δηλ. κάτω από 8). Από αυτά, σε 54 τμήματα μπορεί να εισαχθεί με βαθμολογία κάτω από 7000 μόρια. Από αυτά, σε 32 τμήματα μπορεί να εισαχθεί με βαθμολογία κάτω από 6000 μόρια (όλα πανεπιστημιακά τμήματα πλέον, για να μην ξεχνιόμαστε) Από αυτά, σε 8 πανεπιστημιακά τμήματα μπορεί να εισαχθεί κανείς με βαθμολογία κάτω από 5000 μόρια (δηλ. μέσο όρο σε 4 μαθήματα κάτω από 5). Στο δε τελευταίο τμήμα, (Ιταλικής Φιλολογίας Θεσσαλονίκης), η βάση είναι 4016 μόρια. Δηλαδή ο επιτυχών υποψήφιος, έγραψε τουλάχιστον 2000 μόρια τη βάση των Ιταλικών (απαραίτητη προϋπόθεση) και άλλα 2016 μόρια, δηλαδή μέσο όρο 2 στα τέσσερα μαθήματα των Πανελλαδ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Ο «Μικρός Πολίτης» (Αργοστόλι, 1876) του κεφαλονίτη λόγιου και εκπαιδευτικού Παναγιώτη Βεργωτή (1841-1916) είναι ένα ενθουσιώδες δοκίμιο που αποτυπώνει τις απόψεις του συγγραφέα για τις ελλείψεις του εκπαιδευτικού συστήματος του καιρού του και περαιτέρω προτάσεις θεσμικής αναδιαμόρφωσής του, με έμφαση στον κοινωνικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Οι μικροί μαθητές είναι οι μελλοντικοί κοινωνικοί ρόλοι – από την ποιότητα της εκπαίδευσης και τη διάδοσή της σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας εξαρτάται η επίτευξη μιας δικαιότερης κοινωνίας. Ο Βεργωτής δίνει έμφαση στην ευρύτερη δυνατή διάδοση της δημοτικής εκπαίδευσης, στην δημιουργία διδασκαλοσχολών, στη χρήση της καθομιλουμένης γλώσσας στην εκπαιδευτική πράξη και στα σχολικά βιβλία, στην ολόπλευρη (σωματική και ψυχική) ανάπτυξη του παιδιού, στην εφαρμογή της ερβαρτιανής συνδιδακτικής μεθόδου αντί της αλληλοδιδακτικής και στην απονομή βραβείων και επαίνων στους μαθητές. Προτείνει οι ευεργέτες να χρηματοδοτήσουν την δημοτική εκ

5/10/2014, αθλητική ημέρα, στο γήπεδο των Κεραμειών, ο δάσκαλος χαμογελάει, τα πίξελ της φωτογραφίας αιχμαλωτίζουν ένα σύννεφο στο βλέμμα του μαθητή, μα όλα τα φωτίζει ο ήλιος εκείνης της μέρας, το παιχνίδι των παιδιών που χαζεύουμε όλοι.

[Αναρτήθηκε στο facebook στις 30-6-2019] Η αθλιότητα της Athens Voice αναφορικά με τη νοσηλεύτρια από την Αρμενία που έχασε τόσο άδικα τη ζωή της, είναι χαρακτηριστικό σύμπτωμα της ευκολίας με την οποία εκτοξεύονται κουβέντες στο διαδίκτυο.

Στενοχωριέμαι αφάνταστα όταν βλέπω παιδιά να βγαίνουν από τις αίθουσες των Πανελλαδικών Εξετάσεων με δάκρυα στα μάτια. Όχι, δεν είναι οι μαθητές που δεν προετοιμάστηκαν καλά. Είναι οι μαθητές και οι μαθήτριες που σ' όλη τους τη σχολική ζωή προσπάθησαν να είναι συνεπείς, που διάβασαν πολύ και διαπιστώνουν ότι για κάποιους "υψηλούς νόες" του Υπουργείου που βάζουν τα θέματα, η προσπάθειά τους δεν είναι αρκετή.

Παντελής Μπουκάλας Το αίμα της αγάπης: Ο πόθος και ο φόνος στη δημοτική ποίηση [Πιάνω γραφή να γράψω… Δοκίμια για το δημοτικό τραγούδι – 2] Αθήνα: Άγρα, 2017, σελ. 823 Ο κόσμος της δημοτικής ποίησης είναι λόγος βγαλμένος από το εξώλογο του προ-αστικού κόσμου. Μακριά από τα φώτα της πόλης, είναι κόσμος σκοτεινός και άγριος. Μακριά από τους συλλογισμούς που περιέγραψε στους αιώνες η επιστήμη της Φιλοσοφίας και διέδωσε σε πολλά κοινωνικά στρώματα η απλοχεριά του Διαφωτισμού.

Γαλάτεια Ι. Βέρρα Στον καμβά των αιώνων Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2019, σελίδες 134 Είναι φορές που οι λέξεις σε καλούν να τις διαβάσεις από το τέλος προς την αρχή, για να νιώσεις την αντίστροφη πορεία ενός λογοτεχνήματος από την ολοκλήρωσή του προς τη γέννησή του. Αν το καλοσκεφτούμε, αυτό δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της τέχνης. Συμβαίνει και με την επιστήμη της Ιστορίας. Που ξεκινά από το παρόν αναζητώντας στο σκοτάδι τις ψηφίδες του παρελθόντος που θα φτιάξουν την εικόνα αυτού που πέρασε από τη ζωή μας, αλλά δεν «αλάργεψε», δεν «εχάθη» για να θυμηθούμε τα λόγια της ποιήτριας Κατίνας Παπά. Έτσι και εκείνοι που προσπαθούν να φωτίσουν τις απαρχές αυτού του σύμπαντος, προσπαθώντας να «διαβάσουν» εικόνες που έχουν έρθει στα μάτια μας ταξιδεύοντας εκατομμύρια χρόνια, μαζί με το φως.   Κι έρχονται στο σήμερα, στη στιγμή εκείνη απ’ όπου θ’ αρχίσουμε κι εμείς. Από το τελευταίο ποίημα της συλλογής της Γαλάτειας Βέρρα, με τίτλο «Δύο άστρα συζητούν».