Για το προσφυγικό / μεταναστευτικό (με αφορμή ρεπορτάζ του BBC στη Μόρια)

Μόρια, ο χειρότερος προσφυγικός καταυλισμός στον κόσμο. Το ρεπορτάζ του BBC είναι καταπέλτης. Μια μεγάλη ντροπή και για τη χώρα μας και για όλον τον δυτικό κόσμο. Που προκαλεί τους πολέμους στις χώρες των προσφύγων και των μεταναστών και μετά κλείνει τα σύνορα στα πλήθη των πεινασμένων και καταδιωγμένων που ο ίδιος "πολιτισμένος" κόσμος κυνήγησε για να κερδοσκοπεί ασύστολα.
Κι από την άλλη, έχουμε εκείνους που δεν θέλουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα μέρη τους. Τους Ευρωπαίους "εταίρους" που κλείνουν τα σύνορα. Και τους συνέλληνες που, ουσιαστικά κάνοντας το ίδιο, ακολουθούν τη γνωστή πρακτική "μακριά από μας, κι όπου νά'ναι".
Όταν δεν πετούν πέτρες στα λεωφορεία που κουβαλούν ανθρώπους, ανάμεσά τους μανάδες και παιδιά. Που έφτασαν σε τούτα τα χώματα κυνηγημένοι από πόλεμο και φτώχεια, απόλυτη φτώχεια, χειρότερη κι απ' τον πόλεμο ακόμα.
Ο καινούριος νόμος, λένε, μάλλον κάνει τα πράγματα χειρότερα, επιταχύνοντας τις διαδικασίες απέλασης, λες και το πρόβλημα είναι πώς θα ξεφορτωθούμε αυτές τις ψυχές. Πώς θα τους στείλουμε παραπέρα, παραέξω, πάντως όχι εδώ.
Η χειρότερη κατηγορία είναι, ιδίως στα τουριστικά νησιά μας, εκείνοι που φοβούνται την αλλοίωση του πολιτισμού μας. Που ξεχνούν ότι οι Έλληνες φτιάξαμε αυτόν τον πολιτισμό μας ταξιδεύοντας, άλλοτε θεληματικά, κι άλλοτε, κι εμείς, διωγμένοι, πρόσφυγες και μετανάστες, από τον πόλεμο και την ανέχεια.
Που, επίσης, δεν φοβούνται, την αλλοίωση του "πολιτισμού", όταν δουλοπρεπώς ανέχονται όλα τα καπρίτσια κάποιων άλλων ξένων, οι οποίοι έρχονται, ντυμένοι πιο ωραία και με τις πιστωτικές τους κάρτες να κάνουν τουρισμό στα νησιά μας. Και ενίοτε κάποιοι απ' αυτούς εγκληματούν και ασχημονούν, αλλά αυτοί έχουν λεφτά, δε βαριέσαι, μη διώξουμε και τον τουρισμό.
Έτσι γίναμε, πάψαμε να κοιτάμε τους ανθρώπους, και βλέπουμε μόνο χαρτονομίσματα που περπατούν.
Ας κλείσω με μια υπόθεση. Έστω ότι η μάνα της φωτογραφίας με τα παιδάκια καταφέρνει να πάρει άσυλο, πάει στην Ευρώπη, τα παιδιά μεγαλώνουν, σπουδάζουν και βγάζουν μερικά φραγκοδίφραγκα. Και μετά από κάμποσα χρόνια, έρχονται από την Ευρώπη, με ευρωπαϊκό διαβατήριο, στην Ελλάδα ως τουρίστες.
Πόσοι από εκείνοι που σήμερα τους πετάνε πέτρες και ολολύσσονται για τον πολιτισμό μας που κινδυνεύει θα τους ανοίξουν τα ξενοδοχεία τους διάπλατα, και μετά πολλών τεμενάδων;
Μετά από μερικά χρόνια, ίσως αυτό να είναι το σενάριο μιας ταινίας. ο πρόσφυγας που επιστρέφει στη Μόρια ως τουρίστας.
Αλλά το ζήτημα είναι το τώρα...