Elias' words

Η μαέστρος της Φιλαρμονικής Σχολής Κεφαλληνίας κ. Αλεξία Μαρτσέλου, με το διακριτικό αλλά καίριο κείμενό της που δημοσιεύτηκε πρόσφατα (Μάιος 2016 ) στα τοπικά μέσα, διατυπώνει την αγωνία της για μια θλιβερή πραγματικότητα για τον πολιτισμό του Νομού μας: Η μπάντα της Φιλαρμονικής Σχολής Κεφαλληνίας, μιας από τις ιστορικές Φιλαρμονικές της Επτανήσου, δεν παιανίζει πια στους δρόμους της μικρής μας πόλης.

Επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την εκδήλωση του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών στις 21-4-1967, που οδήγησε στην επτάχρονη δικτατορία, παρουσιάζoυμε τέσσερα απόρρητα υπομνήματα της CIA που συντάχθηκαν την 21η Απριλίου κατά την εκδήλωση του απριλιανού πραξικοπήματος το 1967.

Ο πολιτισμός ενός τόπου δεν είναι μόνο τα έργα τέχνης που γέννησε, ή οι προσωπικότητες που διαμόρφωσαν την πολιτική, οικονομική, πνευματική ζωή του. Ιδιαίτερη σημασία έχουν τα χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν την οικονομία του, οι επαγγελματικές δραστηριότητες των ανθρώπων, εκείνων των εκατοντάδων ανώνυμων ανθρώπων που πασχίζουν για την επιβίωση.

Η συνέντευξη που ακολουθεί δόθηκε στον κ. Τάκη Βασιλάτο,για την εφημερίδα της Κεφαλονιάς "K Free Press" τον Οκτώβριο του 2016, και δημοσιεύτηκε εκείνη την εποχή στην εφημερίδα.  Ευχαριστώ πολύ τον κ. Βασιλάτο για τη συνέντευξη αυτή...

Γαλάτεια Βέρρα, Υπερβατική Αφή , εκδ. Γαβριηλίδης, 2017 Παρουσίαση στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη, 2-12-2017 Σε μια συλλογή που κυριαρχεί η αγάπη, σε όλες της μορφές της, που ενώνονται στη μία εκείνη μορφή του ένθεου έρωτα, είναι μάλλον αντιδραστικό και ίσως μικρόψυχο εκ μέρους μου να ασχοληθώ με εκείνες τις πιο μοναχικές και σκοτεινές γωνίες αυτού του βιβλίου.

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις που αφορούν στην τύχη του Τμήματος Τεχνολογίας Ήχου και Μουσικών Οργάνων του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, σε σχέση με την επικείμενη συγχώνευση του ΤΕΙ με το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, θα ήθελα επιγραμματικά να επισημάνω τα εξής:

«Ελάτε, τώρα, να πέσετε, οχτώ η ώρα πήγε. Δεν μπορούμε να καίμε τσι λάμπες όλη νύχτα. Εσώθηκε το πετρέλαιο». «Άσε μας μάνα να κάτσομε λίγο, ίσα να ’ρτει ο πατέρας!». Συνήθως ο μεγαλύτερος αναλαμβάνει την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών. Αλλά ο Λευτέρης έχει γλαρώσει δίπλα στη γωνιά που καίνε τα ξύλα. Φαρομανούσε όλο το απόγευμα στην αυλή να παίζει με το σκύλο.