Για τη σχολική βία


Με αφορμή ένα εξαιρετικό άρθρο του ιατρού κ. Φώτη Αυγουστάτου για τα φαινόμενα βίας μεταξύ ανηλίκων που όλο και πληθαίνουν.
 Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ως Σύλλογος Διδασκόντων του Λυκείου Κεραμειών είχαμε κάνει δημόσια παρέμβαση με αφορμή ένα ακόμα τέτοιο περιστατικό, με θύμα, τότε, μαθητή του σχολείου μας.
Οι αρχές επιλήφθηκαν τότε, δώσαμε και μια και δυο καταθέσεις, (δεν ξέρουμε βέβαια ποια ήταν η έκβαση της υπόθεσης). Το ζήτημα είναι η πρόληψη των περιστατικών βίας, που είναι πολύ περισσότερα απ' όσα φτάνουν στ' αυτιά μας. Τα παιδιά, κυρίως στο διαδίκτυο και στις βραδινές τους εξόδους βιώνουν πολύ περισσότερα και πολύ χειρότερα πράγματα απ' όσα φανταζόμαστε. Πολλά από αυτά "μεταφέρονται" στο σχολείο και πολλαπλασιάζονται.
Στη μικρή μας κοινωνία έχουμε την τάση να στρουθοκαμηλίζουμε, ή απλώς να κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Αρχής γενομένης από το σπίτι. Άλλοτε έχουμε παιδιά που είναι εντελώς παραμελημένα, άλλοτε παιδιά που έχουν απλώς μάθει να μην έχουν όρια (είτε από έναν κακώς νοούμενο "σύγχρονο τρόπο" αντίληψης του ρόλου του γονέα, είτε από απλή αδιαφορία και ανευθυνότητα) άλλοτε παιδιά που στο σπίτι αντιμετωπίζουν βίαιες συμπεριφορές.
Κι από την άλλη, "εκεί έξω", είτε στο διαδίκτυο, είτε στους χώρους που συχνάζουν τα παιδιά, τα πράγματα είναι επίσης ανεξέλεγκτα. Ειδικά στις μικρές κοινωνίες, όπου οι χώροι διασκέδασης των παιδιών είναι ελάχιστοι και αναγκαστικά εκεί "συναγελάζονται"¨όλοι. Και οι "αμνοί" και οι "λύκοι".
Η συζήτηση είναι μεγάλη. Ο κ. Αυγουστάτος νομίζω, τη θέτει σε πολύ σωστές βάσεις. Αλλά πρέπει να την ανοίξουμε, χωρίς προκαταλήψεις, και χωρίς να φοβούμαστε όλοι, γονείς, δάσκαλοι, κοινωνία, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει [κουβεντιάζοντας μ' ένα τραγούδι]

"Το χώμα βάφτηκε κόκκινο" του Βασίλη Γεωργιάδη και ο Μαρίνος Αντύπας

Τα σχολικά βιβλία χθες και σήμερα