Οι κορκοσούρες (=κουτσομπόλες) - κωμικόν μονόπρακτον
ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
Λέλα, μεγαλοκοπέλα εισοδηματίας: Αλεξάνδρα Λιναρδάτου
Φώφη, νοικοκυρά σε απόγνωση: Ιζόλδη Τζάκη
Η σκηνή στο σπίτι της Λέλας. Πίνει καφέ, κοιτάζει τηλεόραση, ξεφυλλίζει περιοδικό. Κοιτάει το ρολόι της.
ΛΕΛΑ: Μα της είχα πει, τέσσερις και μισή! Μα πού είναι αυτό το Φωφάκι; Για να μπω στο φέισμπουκ να δω… (Παίρνει το κινητό) Νάτη, μέσα είναι… (Πληκτρολογεί). Μω-ρή, τι κά-νεις, το-ση ώ-ρα με-σα; Έ-λα, σου έ-χω νέ-α… πού είναι το χαμογελάκι… Αποστολή. Άιντε… Άιντε, δες το, άχρηστη, μου ήθελες και σμάρτφον, δεν ξέρεις ούτε την τοστιέρα να ανάβεις.
(Χτυπάει το κουδούνι)
ΛΕΛΑ: Ήρθε επιτέλους! Άντε, να μάθουμε και κανένα νέο. Έρχομαι αγάπη μου, έρχομαι!!
(Ανοίγει την πόρτα, μπαίνει η Φώφη)
ΦΩΦΗ: Λέλα μου, αγάπη μου, ματς, μουτς!
ΛΕΛΑ: Φώφη μου, ματς μουτς. Κούκλα είσαι, κούκλα! Κάτσε, έχω καφέ με άρωμα τσουκνίδας.
ΦΩΦΗ: Έχω να σου πω… καν και καν! Σημεία και τέρατα σου λέω… Σόδομα και Γόμορρα!
ΛΕΛΑ: Στάσου! Σςςς… μισό λεπτάκι! Ακούς;
ΦΩΦΗ: Τι ν’ ακούω;
ΛΕΛΑ: Η από κάτω… Πάλι τρώγεται με το σύζυγο. Κι έχει μια γλώσσα, ο θεός να σε φυλάει… Άκου! Άκου!!! Πάω στοίχημα, του πέταξε τασάκι! Μα πού πάνε και τις βρίσκουνε;
ΦΩΦΗ: Καλά έκανες κι εσύ Λελάκι μου και δεν παντρεύτηκες. Γουρούνια είναι όλοι τους. Κι ο δικός μου αγριογούρουνο σωστό. Καράβλαχος. Ροχαλίζει σαν τα τρακτέρια που είχε στο χωριό του.
ΛΕΛΑ: Τί να τους κάνεις τέτοιους άντρες! Αλλά αυτή η από κάτω… στρίγγλα. Τέτοιες θέλουνε όμως κι αυτοί! Ενώ κάτι κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά, με προίκα τέσσερα διαμερίσματα και ένα κατάστημα γωνιακό, με πτυχίο από τις Ουρσουλίνες, μένουμε στο ράφι!
ΦΩΦΗ: Δε βαριέσαι Λέλα μου… Σσσςς… δεν ακούω τίποτα!
ΛΕΛΑ: Αμάν αμάν, θα τον πέτυχε το τασάκι. Πάει το ανθρωπάκι!
ΦΩΦΗ: Μπα που να φας τη γλώσσα σου. Καλέ… κοίτα κοίτα… Πάμε, χάνεις! (πάει προς το παράθυρο)
ΛΕΛΑ: Έλα, δεν το πιστεύω αυτό που βλέπω.
ΦΩΦΗ: Ο γιος της Μπουμπουλίδου δεν είναι αυτός;
ΛΕΛΑ: Ναι, ο Κυριάκος! Κοίτα αγόρι, κοίτα μπράτσα, καλέ αυτός έγινε άντρακλας…
ΦΩΦΗ: Εγώ τον έχω δει και με το μποξεράκι μια μέρα που άπλωνα τα ρούχα! Άσε, λιποθυμικό επεισόδιο έπαθα και μού’πεσε μια μπουρνουζοπετσέτα στο κεφάλι του περιπτερά. Ά
ΛΕΛΑ: Μωρέ το κορμί το έχει αλλά από μυαλό… άστα να πάνε. Τον είδα προχτές με την κόρη του Σταυρόπουλου.
ΦΩΦΗ: Καλέ τι λες; Εκείνο το μπασμένο, ένα και τριάντα; Μα πώς τη φιλάει;
ΛΕΛΑ: Θα ανεβαίνει σε κανένα σκαμπώ εκεί στα μπαράκια που συχνάζουνε.
ΦΩΦΗ: Ναι, προχθές, έξι το πρωί ήρθανε! Χάλασε ο κόσμος! Εμένα ο πατέρας μου έλεγε δώδεκα η ώρα θα είσαι πίσω Ιφιγένεια.
ΛΕΛΑ: Καλά, το Ιφιγένεια Φώφη το έκανες; Τέτοιο ωραίο όνομα;
ΦΩΦΗ: Έτσι με βάφτισε το κτήνος ο άντρας μου.
ΛΕΛΑ: Περίμενε, περίμενε. Άκουσα ντιν στο κινητό!
ΦΩΦΗ: Για να δούμε! Θα κάνω κι εγώ φέισμπουκ, δεν μπορώ να μένω πίσω.
ΛΕΛΑ: Ε, όχι!! Ε, όχι!!! Όχι, κυρά μου!!! Μου έκανε λάικ η Σταυρούλα στο παστίτσιο που ανέβασα προχτές!
ΦΩΦΗ: Άκου τη σουπιά! Προχθές που είχες φτιάξει φιλέ μινιόν με σάλτσα από ξινόμηλο έκανε την πάπια!
ΛΕΛΑ: Περίμενε να της το ανταποδώσω, μη με βάλει στο στόμα της. Να , εδώ, κοίτα την πώς είναι, μα δεν ντρέπεται να ανεβάζει φωτογραφία με μαγιώ!
ΦΩΦΗ: Καλέ μόνο κυτταρίτιδα βλέπω. Πού είναι η Σταυρούλα;
ΛΕΛΑ: Περίμενε και θα δεις: Λάικ και σχόλιο: Κουκλίτσα! Από ποιο περιοδικό μόδας βγήκες Σταυρουλάκι μου;
ΦΩΦΗ: Άντε καλέ, αυτή θα το πιστέψει κιόλας!
ΛΕΛΑ: Ναι, θα μας ανεβάσει κι άλλες. Προχθές την είδες στο φούρνο, μ’ εκείνο το μίνι το ασημί;
ΦΩΦΗ: Ναι, σαν γουρουνοπούλα τυλιγμένη με αλουμινόχαρτο!
ΛΕΛΑ: Ξέρεις, η Σταυρούλα γλυκοκοιτάζει τον υδραυλικό εκεί στη γωνία.
ΦΩΦΗ: Τον Σταύρο; Ε, όχι!
ΛΕΛΑ: Γιατί τόσο ενδιαφέρον… Πες μου ότι τον γλυκοκοιτάζεις κι εσύ…
ΦΩΦΗ: Ε… όχι μωρέ.
ΛΕΛΑ: Φώφη ψεύδεσαι, το βλέπω στη ματιά σου.
ΦΩΦΗ: Καλέ τι λες; Εγώ το τιμάω το στεφάνι μου. Γουρούνι, γουρούνι αυτός, αλλά εγώ είμαι κυρία.
ΛΕΛΑ: Μαζοχίστρια είσαι, όχι κυρία. Αλλά είμαι σίγουρη ότι ψεύδεσαι.
ΦΩΦΗ: Είναι καλό παιδί ο Σταύρος..
ΛΕΛΑ: Καλέ τι καλό παιδί; Διακόσια ευρώ μου πήρε για το θερμοσίφωνα και χωρίς απόδειξη; Αλλά εγώ τον έδωσα στο ΣΔΟΕ. Ανώνυμα βέβαια; Τριακόσια Ευρώ πρόστιμο του ρίξανε. Δεν την ξεγελάνε τη Λέλα, κύριε Σταυράκη μας.
ΦΩΦΗ: Εσύ; Γιατί τον καημένο;
ΛΕΛΑ: Πώς σ’ έπιασε ο πόνος; Εσύ τονε γουστάρεις… πάψε τα ψέμματα.
ΦΩΦΗ: Αυτό που θα πω θα μείνει απολύτως μεταξύ μας, έτσι;
ΛΕΛΑ: Μα δεν με ξέρεις Φωφάκι μου, η φιλία είναι ιερή και τα μυστικά ιερότερα.
ΦΩΦΗ: Προχθές, ήρθε να μου φτιάξει τον μπιντέ. Κι εκεί που ξεβίδωνε τη μπαταρία… άρχισε να τραγουδάει… «Δεν πάω πουθενά, εδώ θα μείνω, η αγάπη μου είσαι εσύ και δεν σ’ αφήνω…
ΛΕΛΑ: Καρρά τραγούδαγε; Μπλιαχ! Και τον ερωτεύτηκες;
ΦΩΦΗ: Όχι καλέ, εμένα ερωτεύτηκε… Για να το λέει αυτό! Και μετά σηκώθηκε και είδα τα γαλανά του μάτια και το ηλιοκαμμένο του πρόσωπο…
ΛΕΛΑ: Το μπιντέ στον έφτιαξε; Είσαι τρελή; Είπε έναν Καρρά κι εσύ έβγαλες συμπεράσματα; Ωωω… κάτσε κάτσε… σου μυρίζει κάτι;
ΦΩΦΗ: Πάλι το έκαψε η από κάτω το φαΐ… Πιφ πιφ… βρωμάει… Μα κορίτσι μου, το κρεμμύδι το τσιγαρίζουνε δεν το καρβουνιάζουνε. Πω πω.. μη μου πεις ότι βράζει και κουνουπίδι!
ΛΕΛΑ: Δεν μπορείς να φανταστείς τι δράμα ζω κάθε μέρα… Όλα της τα λεφτά τα τρώει σε ντελίβερι. Και σε κατσαρολικά. Άχρηστες οι σημερινές γυναίκες, τι να λέμε.
ΦΩΦΗ: Να μη ζήσουνε και τα ντελιβεράδικα, Λελάκι μου;
ΛΕΛΑ: Μη μου πεις πάλι ότι ξανακάλεσες ντελίβερι για να έρθει ο Σωκράτης;
ΦΩΦΗ: Ναι, οχτώ φορές… Όλο σουβλάκια, γαρδουμπάκια και σεφταλιές τρώμε. Τι να κάνω, όλον τον κατάλογο έχω εξαντλήσει.
ΛΕΛΑ: Δεν είναι για τα μούτρα σου καλέ αυτός! Αυτός είναι παλαιστής! Θα σου ρίξει καμιά ξανάστροφη έτσι και καταλάβει ότι τον γουστάρεις… Ορίστε μας, η Φώφη έγινε Λουκρητία Βοργία. Δεν ντρέπεσαι; Τι θα πεις στον πνευματικό σου;
ΦΩΦΗ: Αχ… τον παπα-Σαράντο; Δεν τα λέω αυτά… Για όνομα… Μα τον έχεις δει; Είδες μούσι περιποιημένο; Είδες μάγουλο κατακόκκινο, είδες χείλη που ψάλλουνε κι είναι σαν του Μπραντ Πιτ!
ΛΕΛΑ: Και τον παπά; Έλεος! Τα ύστερα του κόσμου; Στην κόλαση θα πας, ξεδιάντροπη!
ΦΩΦΗ: Ενώ εσύ, που έχεις βάλει κάμερες στα διαμερίσματα της πολυκατοικίας… Μην ανοίξω το στόμα μου…
ΛΕΛΑ: Κι εσύ όμως κάθεσαι και βλέπεις… Γι’ αυτό ήρθες!
ΦΩΦΗ: Άλλο εγώ… εγώ από απλή κοινωνική περιέργεια… Να σου πω, είδες τίποτα σήμερα;
ΛΕΛΑ: Με την πολυλογία δεν τα άνοιξα, για να δούμε… (Παίρνει το τάμπλετ από τον καναπέ)… Για να δούμε..
ΦΩΦΗ: Στου Μαρίνου το σπίτι πρώτα…
ΛΕΛΑ: Μεσαλίνα! Τέτοια ώρα θα κάνει μπάνιο!
ΦΩΦΗ: Ναι… και καμιά φορά μόλις βγαίνει ξεχνάει την πετσέτα… Κι εσύ τι έβαλες την κάμερα στο σαλόνι;
ΛΕΛΑ: Αχόρταγη! Άντε, να δούμε τι θα καταλάβεις… [κοιτάζουν…]
ΦΩΦΗ: Ανοίγει η πόρτα…. Ε, όχι… βγήκε με το μπουρνούζι! Κοίταξέ τον…
ΛΕΛΑ: Έχει κάνει λίγη καραφλίτσα…
ΦΩΦΗ: Γοητεία είναι!
ΛΕΛΑ: Να τα πεις στον άντρα σου αυτά. Ή ακόμα καλύτερα στην πεθερά σου!
ΦΩΦΗ: Τι τη μελετάς την κάμπια; Προχθές έκαψε το μόντεμ! Μέσα στην καταιγίδα έκανε τσατ με κάτι γέρους από το ΚΑΠΗ, δεν μπορείς να φανταστείς τι κουτσομπόληδες είναι! Μα πώς μπορεί ο κόσμος να σχολιάζει τους άλλους; Για πήγαινε στο επόμενο… Δεν το βλέπω να γδύνεται ο Μαρίνος!
ΛΕΛΑ: Να πάμε στους Παυλοπουλαίους;
ΦΩΦΗ: Ναι, να δούμε το καινούριο το σαλονάκι… (κοιτάνε…) Πω… πω… κομψότατο!
ΛΕΛΑ: Αυτές οι κουρτίνες όμως… Τι έκανε, έκοψε το τραπεζομάντηλο; Κοίτα… πήρανε καινούρια τηλεόραση.
ΦΩΦΗ: Καλέ αυτή είναι ένας τοίχος ολόκληρος. Μα τι βλέπουνε εκεί μέσα;
ΛΕΛΑ: Εγώ ξέρω πως όταν κοιμούνται οι Παυλοπουλαίοι, ο κανακάρης τους βλέπει… μη σου πω τι…
ΦΩΦΗ: Βρε το παλιόπαιδο… Δεν βγήκε από το αυγό… Σε ποιο κανάλι; Έτσι από περιέργεια ρωτάω… Μήπως να πάμε στη νυχού;
ΛΕΛΑ: Νυχού το λέμε τώρα… Έχω δει εγώ εκεί μέσα άντρες… Να μείνει τελείως μεταξύ μας, το ψωμάκι της βγάζει η κακομοίρα… Αλλά… μέσα στην πολυκατοικία μας… Έλεος!
ΦΩΦΗ: Άντρες; Κάνουνε πεντικιούρ;
ΛΕΛΑ: Θα σου έλεγα τώρα… Βρε Φώφη…
ΦΩΦΗ: Έλα, μισό λεπτό, ανεβάζω ένα τραγούδι της Φουρέιρα…
ΛΕΛΑ: Βρε Φώφη… άσε τη Φουρέιρα… ο άντρας σου δεν είναι αυτός;
ΦΩΦΗ: Ο Βρασίδας μου; Πού είναι;
ΛΕΛΑ: Στη νυχού.
ΦΩΦΗ: Για να δω… για να δω… Έλα Χριστέ και Παναγία!!! Δεν υπάρχει αυτό που βλέπω… Παναγία μου… Του κάνει μασάζ… Έλεος!!! Ο καράβλαχος θέλει και μασάζ!!!
ΛΕΛΑ: Κι αν μείνουνε μόνο στο μασάζ, που δεν το βλέπω, έχει καλώς…
ΦΩΦΗ: Νομίζω ότι παθαίνω κρίση πανικού! Θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια.
ΛΕΛΑ: Πρώτον, κανόνισε να μου λιποθυμήσεις εδώ μέσα, σε προειδοποιώ, δεν θα σε περιμαζέψω, έχουμε και δουλειές, ίνσταγκραμ δεν έχω κοιτάξει καθόλου. Δεύτερον. Αν τον σκοτώσεις, να τραβήξεις βίντεο να το ανεβάσουμε.
ΦΩΦΗ: Ε, δεν είναι δυνατόν. Ο δικός μου άντρας δεν είναι δυνατόν να με απατήσει με τη νυχού.
ΛΕΛΑ: Είναι και παραείναι. Συμβαίνει τώρα.
ΦΩΦΗ: Άλλαξε, άλλαξε! Άσε με ευτυχισμένη μέσα στην άγνοιά μου. Δεν μπορώ να τα βλέπω αυτά.
ΛΕΛΑ: Άντε, να ξελαμπικάρεις κι εσύ. Κοίτα… Ο Μαρίνος…
ΦΩΦΗ: Για να δω… Αγόρι μου εσύ… Λέλα! Έφυγα! Έφυγα, πάω κάτω…
ΛΕΛΑ: Πού πας;
ΦΩΦΗ: Να χτυπήσω το κουδούνι του Μαρίνου! Έχεις τίποτα κέηκ, παστοκύδωνο, ο,τιδήποτε;
ΛΕΛΑ: Έχω ένα κέηκ μούσμουλο από προχτές. Τι το θες;
ΦΩΦΗ: Δήθεν για να τονε τρατάρω. Θα μου ανοίξει και θα τον δω λάιβ!
ΛΕΛΑ: Ε, δεν είναι δυνατόν. Αυτά δεν είναι πράγματα.
ΦΩΦΗ: Γιατί, εσύ τι καταλαβαίνεις; Μια ζωή κλεισμένη μέσα. Τηλεόραση, ίντερνετ, κάμερες… Μαγείρεμα, δουλειές του σπιτιού! Δικιά σου ζωή δεν έχεις κι ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων…
ΛΕΛΑ: Α, άκου να σου πω Φώφη… Εσύ έχεις ζωή; Εσύ που έχεις στο σπίτι σου το βλαχαδερό να ροχαλίζει και στη φαντασία σου όλους τους άντρες της γειτονιάς;
ΦΩΦΗ: Δεν ξέρεις τίποτα άλλο! Μόνο να κατηγορείς τους ανθρώπους!
ΛΕΛΑ: Γιατί, μας λες τώρα ότι εσύ δεν είσαι κουτσομπόλα; Αν δεν είσαι, γιατί ζαχαρώνεις τώρα το Μαρίνο;
ΦΩΦΗ: Τουλάχιστον εγώ ελπίζω σε κάτι… Στο Μαρίνο… στον υδραυλικό… στον παπά… Κοίτα τον, κοίτα τον μωρέ… Αγόρι μου, εσύ… Εσύ, δεσποινίς Λέλα, εσύ πού ελπίζεις; Δεν αγάπησες ποτέ κανέναν άνθρωπο, γι’ αυτό έμεινες μόνη σου. Έμαθες μόνο να λες κακίες για τους άλλους!
ΛΕΛΑ: Εγώ ελπίζω να μη σε ξαναδώ!! Φωφάκι… δεν ανέχομαι να με προσβάλλουν μέσα στο σπίτι μου!
ΦΩΦΗ: Σιγά μη θέλω εγώ να σε ξαναδώ, οχιά διμούτσουνη! (Σηκώνεται και φεύγει)
ΛΕΛΑ: Και πρόσεξε μόνο μη μάθει ο καράβλαχος τις πομπές σου!
ΦΩΦΗ: Κι εσύ πρόσεξε μήπως μάθει η γειτονιά για τις κάμερες!
ΛΕΛΑ: Βρε ουστ από δω, παλιοκουτσομπόλα! Στον αγύριστο να πας κι ακόμα παραπέρα!
ΦΩΦΗ: Μην ανησυχείς, εγώ δεν ξαναπατάω το πόδι μου εδώ μέσα. Χίλιες φορές με την κάμπια την πεθερά!
ΛΕΛΑ: Βρε άει σιχτίρ. Που θα μου πεις ότι δεν έχω ζωή… Άκου δεν έχω ζωή… (κάθεται και σκέφτεται λίγο)… Δεν έχω ζωή σου λέει η ξεδιάντροπη, που έχει πάρει σβάρνα όλους τους άντρες της γειτονιάς. Βρε ουστ από δω! Ουστ και πάλι ουστ!....(παύση). Πάει προς το παράθυρο… Κοίτα να δεις! Η Μαριλού απλώνει!! Να το φωτογραφίσω αυτό! Μια φορά το δίμηνο βάζει πλυντήριο η ανεπρόκοπη…. (παύση… Στέκεται προβληματισμένη… Ξαναπηγαίνει στο τάμπλετ με τις κάμερες]. Σιγά που θα πήγαινε στον Μαρίνο η κότα το Φωφάκι… Για μισό λεπτό… Χθες τα έκανα τα κουλουράκια και το κέηκ… (Παίρνει το κινητό στα χέρια της και τηλεφωνεί). Ναι; Ο Μαρίνος;… Γεια σου Μαρίνο! Η κυρία Λέλα είμαι, από πάνω… Έχω φτιάξει ολόφρεσκα κουλουράκια και κέηκ μούσμουλο… Να κατέβω να σου δώσω μερικά για τον καφέ σου;… Όχι μωρέ, δεν μου κάνει κόπο… Ναι; Εντάξει, κατεβαίνω… (Παίρνει το πιατάκι και πάει). Θα σου δείξω εγώ Φωφάκι!
Εμπνευσμένο από το τραγούδι "Η κουτσομπόλα" (που ακούστηκε στη θεατρική παράσταση "Το Έκτο Πάτωμα" σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική Σταμάτη Κραουνάκη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου