Είναι κι εκείνοι οι άνθρωποι...

Είναι κι εκείνοι οι άνθρωποι που αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να τους χωρέσει...

Που κανείς από μας δεν θα μπορέσει να καταλάβει τον πόνο που έκρυβαν μέσα τους.

Που κανείς δεν θα μπορέσει να εξηγήσει γιατί όλη η αγάπη και η φροντίδα και η αγωνία των κοντινών ανθρώπων δεν μπόρεσε να νικήσει τα σκοτάδια τους.


Καμιά φορά ολάκερος ο κόσμος δεν είναι ικανός να τους κρατήσει εδώ.

Κι όλοι τότε στέκουμε αμήχανοι, γιατί συνειδητοποιούμε ότι δεν έχει κανένα νόημα να σκεφτούμε "τί έφταιξε", δεν έχει κανένα νόημα να γεμίσουμε τον χώρο της απώλειας με ενοχές.

Η επιλογή είναι μία. Να γεμίσουμε εκείνο το μεγάλο κενό με ΑΓΑΠΗ.

Ναι, αυτή που δεν στάθηκε ίσως "αρκετή" αυτή τη φορά.

Όμως, η αγάπη είναι το αίμα της καρδιάς σου. Δεν έσωσε το δικό σου άνθρωπο, μπορεί όμως να σώσει κάποιον άλλο.

 Δεν είναι μόνο για το σήμερα η αγάπη, είναι, και για το αύριο που έρχεται.

Η αγάπη κάπου θα χρειαστεί.

Κάποια πληγή θα μπορέσει να κλείσει.

 Κάποιο διψασμένο χώμα θα μπορέσει να δροσίσει.

Και τότε,η αγκαλιά αυτού του κόσμου θα μπορέσει να γίνει μεγαλύτερη.

Για να χωρέσει λίγες ψυχές παραπάνω, από κείνες που κάποτε δεν κατάφερε να χωρέσει...

Στη μνήμη του Νικόλα