Οκτώβρης - Robert Frost

Οκτώβρης

Robert Frost (1874-1963)

Ω, πράο, σιωπηλό πρωινό του Οκτώβρη

Τα φύλλα σου ωριμάσανε και πέσαν.

Κι άγριος αν είν’ αύριο ο αγέρας

Όλα τους θε να τα σκορπίσει.

Κράζουν οι κόρακες  πάνω απ’ το δάσος

Αύριο μπορεί να μαζευτούνε και να φύγουν.

Ω, πράο, σιωπηλό πρωινό του Οκτώβρη

Ξεκίνα αργά τις ώρες τούτης δω της μέρας

Κάνε τη μέρα μας λιγότερο μικρή να μοιάζει

Κι επειδή έχουμε καρδιές

Που δεν αντιπαθούν να απατηθούν

Με τον τρόπο που γνωρίζεις πλάνεψέ μας.

Άσε ένα φύλλο να πέσει το χάραμα

Και το δείλι, άσε ένα φύλλο ακόμα.

Ένα από τα δικά μας δέντρα, ένα πολύ μακριά.

Τον ήλιο καθυστέρησε με μια λεπτή ομίχλη

Και γήτευσε τον τόπο με αμέθυστο.

Αργά, αργά!

Για το χατήρι των σταφυλιών, αν όλα  τους

τα φύλλα κιόλας κάηκαν από την παγωνιά

κι αλλιώς οι ρώγες του καρπού τους θα χαθούν –

Για το χατήρι των σταφυλιών, που κρέμονται

Στου τοίχου όλο το μάκρος.

Μετάφραση Η.Τ. σήμερα, 3-10-2015, κοιτώντας τα φύλλα να πέφτουν από την κληματαριά...